Avcı olmak için

İnsanlardan oluşan özel bir timdir. Amaçları vampirleri öldürmektir ve kimliklerini gizli tutarlar. Vampir öldürmek üzere İnanç insanları tarafından yetiştirilmişlerdir. Sadece 10 avcı alınacaktır.

Kod:

Karakter adı:
Karakter Özellikleri:
Avcılık dışı mesleğiniz:
Avcılık özellikleriniz:
Neden Avcı olmak istiyorsunuz:
Öz Geçmiş:

Karakter ismi: Dante Wayle
Karakter Özellikleri: Fiziksel olarak uzun kahverengi saçları ve açık kahverengi gözleri vardır. Giysileri dönemimize göre epey eskidir. Yüz yıllar önceki giysileri giyer. Dıştan kaslı ve iri gözükür ve cüssesine göre epey çeviktir. Karakteri ise çok değişiktir. Hayata pozitif bakan biridir, hep bardağın dolu tarafını görmeye çalışır. Öfkesi anlıktır, çabuk diner. Hafızası kuvvetlidir, yıllar önce ona kötülük yapmış olan birini bile unutmaz. Sevdiklerine çok fazla değer verir ki bu onun birçok kez başına işler açmasına sebep olur.
Avcılık dışı mesleğiniz: Elinden geleni yapar. Belli bir mesleği yoktur.
Avcılık özellikleriniz: Eski devirlerdeki gibi yarı otomatik kundaklı yay kullanır. Buna ek olarak iki tane tabancası vardır. Kundaklı yayıyla nişan aldığı her şeyi vurabilir. Tabancalarla nişan almadan çok hızlı bir şekilde etrafındakileri vurabilir ki zaten kundaklı yayı uzak mesafede tabancaları ise kısa mesafede kullanır. Sıradan insanlardan birkaç kat daha güçlüdür, hafızasının bir kısmını kaybettiği için bunun sebebini bilmemektedir.
Neden Avcı olmak istiyorsunuz: Vampirlerden oldum olası hoşlanmam. İçimden onlardan biri olacağıma ölürüm daha iyi diye geçiririm hep.
Öz geçmiş:

Uyandığında hiçbir şey hatırlamıyordu. Ne adını, ne nereden geldiğini, ne neden hiçbir şey hatırlamadığını... Etrafa bakındı, belki birileri vardır diye. Fakat boş bir arazideydi, etrafta kimse yoktu ve üstüne üstlük yağmur yağıyordu. Ayağa kalktı ve üstündeki tozları temizledi. Yerde bir şapka vardı onu yerden aldı ve kafasına giydi. Tozları silkelerken sırtında bir ağırlık hissetti. Baktığında bir tür demirsel eşya olduğunu fark etti. Oradan onu bir şekilde çıkardı ve eline aldı. Ne olduğunu anlayamamıştı. Yukarı aşağı sallarken bir düğmeye bastı ve kenarında iki tane kanata benzer şey açıldı. İstemsiz bir şekilde arka tarafını omzuna yerleştirdi ve nişan aldı. Eline oturmuştu birden garip bir şekilde. Sanırım, bu onun silahıydı ama ne için kullanıyordu ki bunu? Kafası çok karışıktı, başını tutarak diz çöktü. Ne olduğunu anlayamıyordu. Niye buradaydı ve kimdi?

Geceyi arazinin yanındaki ağacın üstünde geçirdi. Vahşi hayvanların gelmesinden korkmuştu ki haklı da çıkmıştı. Gece kurt ulumaları yüzünden fazla uyuyamadı. Sabah olduğunda ağaçtan indi ve etrafına bakındı. Kendini daha iyi hissediyordu. İlerde bir yol gördü, onu takip etmeye karar verdi. Birkaç saat boyunca yürüdükten sonra ileride bir şehir gördü. Epey yürümüştü ancak yine de sonunda bir şehre vardığı için sevinçliydi. Oradaki insanlar ona yardımcı olabilirlerdi. Yürüyerek şehre girdi. Bakındığında insanların onun gibi giyinmediklerini gördü, hepsi ondan farklı giyinmişti ve ayrıca sırtındaki yaya da dikkatle bakıyorlardı. O da yayını katlanmış bir şekilde eline aldı ve şarjöre benzeyen, içinde oklar bulunan kutuyu iç ceplerinden birine koydu. Yürürken bir çan sesi duydu. Sesi takip ettiğinde büyük bir yapıyla karşılaştı. İçeri girdiğinde birçok insanın içeride oturduğunu ve bir adamı dinlediğini gördü. Oturacak bir yer baktı ama bulamadı. O da kenarlardaki bir sütuna dayandı ve konuşan adamı incelemeye başladı. Sıradan birine benziyordu ama onda bir gariplik sezmişti. Bu adam sıradan biri değildi...

Adam konuşmasını bitirdiğinde ve herkes dağıldığında konuşan adama doğru yürüdü. ''Efendim, siz kimsiniz. Dedikleriniz hoşuma gitti. Bana yardımcı olabilir misiniz bir konuda?'' Adam gülümsedi. Yardımsever biriydi anlaşılan. Fakat sırtındaki kundaklı yayı görünce o da kaşlarını çattı. Fakat yüzündeki sersem ifadeyi fark edince bundan bir zarar gelmeyeceğinden emin oldu ve onu takip etmesini söyledi. Bu sırada ceplerini karıştırıyordu. Cebinden bir kimlik gibi şey çıktı, üzerinde garip bir işaret vardı ve büyük harflerle DANTE WAYLE yazıyordu. Yürüyen kişi bir an geriye döndü ve baktı. Elindeki şeyi aldı ve üzerindeki yazıyı okudu. Garip garip baktı, ne olmuştu acaba? Adam birden normal yönden sola saptı ve dar bir koridora geldi. Tekrar sola döndü, çıkmaz yol. Daha doğrusu Dante öyle sanmıştı. Adam soldaki bir taşa bastırdı ve önlerindeki duvar kalktı. İlerlemeye devam ettiklerinde koridora uzun süredir kimsenin girmediğinden emin oldu. Ellerinde meşale olmasaydı çok karanlıktı ve etraf örümcek ağı kaynıyordu. Aşağıya indikçe Dante bu durumun çözüleceğinden emindi.

Daha sonra İnanç İnsanları denilen bir örgütün olduğunu öğrendiği adam ona kim olduğunu açıkladı. O bir avcıymış. Avcılar bu örgüt tarafından eğitilen ve vampirleri öldüren kişilermiş. Onun geleceğini bir süre önce bildirmişler ama geciktiğinden dolayı biraz endişelenmişler. Beni aramışlar ancak bulamamışlar. Daha sonra başına gelenleri sordu. Dante düşündü. En son bir arazide uyandığını ve buraya geldiğini hatırlıyordu. Bunları ona söyledi. Adam düşünceli bir şekilde ona baktı. Pek inanası gelmiyordu. ''Sen bizim en iyi askerlerimizden biriydin. Fakat gelirken başına bir şey geldi sanırım. Hafızanı kaybetmişsin ki bu demektir ki bildiklerini de unuttun. Seni tekrar eğitmeliyiz şimdi.'' Dante istemsiz bir şekilde sol kaşını havaya kaldırdı. Eğitim? Nasıl bir eğitim olacaktı ki bu acaba?

Bir süre sonra birkaç kişi geldi ve Dante'yi o kiliseden aldı ve büyük bir yere götürdü. Burada savaş taktiklerini öğrenecekmiş. Dante orada diğerlerini izlerken bütün bu hareketleri bir yerden hatırladığını biliyordu ancak onları tam olarak nasıl yapabileceğini bilmiyordu. Öğretmenlerinden biri ona nişancılık dersi verecekken artık alıştığı bir şekilde eline yayını aldı açtı ve hedefi öğretmeninden önce ortasından vurdu. Bunu çok rahat bir şekilde yapabiliyordu. Nişan alıp hedefi vurmakta epey iyiydi. Bu zor değildi. Zor olan ona sanki yeni eğitildiğini hissettiği silahı kullanmaktı. Bunu kullanmakta zorlanıyordu fakat zamanla onu da kullanabileceğine emindi.

Vampir denilen yaratıkların hepsinin insanların düşmanı olduğunu ve onların hepsinin öldürülmesi gerektiğini öğretmeye çalışıyorlardı Dante'ye. Fakat Dante içinde hissettiği bir duygu, bir ses yüzünden onları görse bile ateş edemiyordu. Aslında, onları çok rahat bir şekilde vurabildiğini hatırlıyordu. Hafızasının bir bölümü gelmişti. Birçok vampiri ateş ederek vurduğunu hatırlıyordu ama daha sonra olan bir olay sonucunda sanırım bunu yapmaktan vazgeçmişti. Bunun niçin olduğunu hatırlamamıştı ama yine de bunu dışarıya çaktırmıyordu. Onların dediklerini yapıyordu. Vampirlerin peşine düşüyor ama yine de onların kaçmasına izin veriyordu. Daha sonra ise yakalayamadığını söyleyip geri geliyordu. Onu pek sevmiyorlardı ama herkes nedense ondan çekiniyordu. Bu işin burada bitmediğini biliyordu. Bilgili birini bulmalı ve kendi geçmişini öğrenmeliydi. O zamana kadar çok zor durumda kalmadıkça vampir öldürmeyecekti. Fakat öldürmek zorunda kalırsa, gözünü kırpmadan öldürebileceğinden emindi...

<LI>Karakter adı: Araxia Xylia

<LI>Karakter Özellikleri: İnatçı ve Hırçın bir kişiliğe sahiptir Araxia. Kimse ona istemediği bir şeyi yaptıramaz.

<LI>Avcılık dışı mesleğiniz: Avcı olduğunu öğrenmeden önce fotoğrafçıydı Araxia.

<LI>Avcılık özellikleriniz:Kendisine nerden geldiğini çok sonradan anladığı çook eski zamanlara ait işlemeli bir kılıç kullanır. Bu kılıcı vampirin kalbine sapladığı an vampirin yaşama şansı hiç yoktur. Fazla uzun ya da kalıplı olmasa da oldukça tehlikelidir. Düşmanları onn nerden geldiğini anlayana kadar çoktan ölmüş olurlar.

<LI>Neden Avcı olmak istiyorsunuz: Avcı olmayı kendisi seçmemiştir. Onun avcı kaderi doğuştan belirlenmiştir.

Öz Geçmiş: Araxia daha çok küçükken annesi tarafından yetimhaneye bırakılmıştır. Bir aile onu evlatlık edinip büütmesine rağmen bir zaman sonra Araxia onlarla yaşamak istememiştir. Bu yüzden onların yanından ayrılmış, başka bir şehirde başka bir hayat kurmuştur. Fotoğraçlıkla uğraşmaa başlamıştır. Etraftakilerden bazılarında tuhaflıklar olduğunu sezsede pek önemsememiştir. Ta ki onlardan birisi ona gerçeği açıklayana kadar. Etrafında bir sürü vampirin dolaştığını anlayan Araxia neden bu kadar çok önemsendiğini merak etmeye başlamıştır. Ama bunu kimse ona söylememektedir. Bir gün birilerini konuşurken gizlice dinler:

"Onun gibi birisinin gerçekten efsanede ki avcı olduğuna inanabiliyor musun?"
"Gerçekten de tuhaf. Ama efsanede avcının bir dampir olacağı geçiyordu. Bu kız ise sıradan bir insan. Hiçbir üstün özelliği yok."
"Bir yanlışlık olduğunu mu düşünüyorsun?"
"Neden ol..."
Araxia artık dinlemek istemiyordu. Kendisi bir Avcı mıydı yani. Peki bu avcı ne oluordu? Dampir de neyin nesiydi? Geçmişi gayet düzgündü. Mutlu bir ailesi ve güzel bir çocukluğu olmuştu. O a bir yanlışlık olduğunu düşünmeye başladı. B konuyu da araştırmaya devam etti. Dampirin ne olduğunu ve efsanenin aslında gerçek olduğunu öğrendiğinde görevinin ne olduğunu biliyordu. Vampirleri öldürmek. Ama bir sürü tanıdığı iyi kalpli vampir vardı. Bn nasıl yapabilirdi ki ? Bu kon üzerinde düşünmemeye başladı. Belki de birileri onun b görevi yapamayacağını anlayıp görevi ondan alırlardı. Bir süre böyle düşündü Ta ki birisi içindeki avcıyı uyandırana dek. İlk başlarda sürekli öldürmek ihtiyacı duyuyordu. Ve kan! Bir çok vampiri öldürmüştü. Sevdiklerinden bir kaçını bile... Öldürmeyede devam edecek birisi içindeki insanlığı ve sevgiyi ona hatırlatana kadar...

Rütbeniz verilmiştir.
not: özgeçmişiniz çok iyi..