Claudia's.

Günleri birbiri ardına sıralanıyort. Ben miyim yanlarından sessizce geçen, yoksa onlar mı benden gürültüyle parçalar götüren? Bilmiyorum. Kayboldum. Derimin altında alevlenen öfkeyi hissedebiliyorum. Gözlerimdeki nefreti kendime her baktığımda kat be kat artmış halde görüyorum. Ama an geliyor, bütün her şey uçup gidiyor. Çünkü O, elimden ve yüreğimden sımsıkı tutuyor. Beni bırakmayacak, biliyorum. Kalbimi ona vermekle ne iyi yaptğımı şimdi anlıyorum. Hırçın yanımı bastırıyor O'nun dinlinliği. Sakinleştiriyor her dokunduğunda o karanlık yüreğimi. Susturuyor içimdeki çığlıkları. Yaşamamı sağlıyor. Onu asla bırakmayacağım. Onsuzluk ölüm. Ölmek istemiyorum.