Çıkmaz Sokak

Gece tüm benliği ile gökyüzünü sarmış durumdaydı. Gölgeler daha karanlık olan köşelerden çıkıyordu. Aydınlığın hakimiyetini kaybettikleri için rahatça hareket ediyorlardı. Ay ise tam bir bedir halde gökyüzünde öylece asılı bir biçimde duruyormuş gibiydi. Cılız ışıkları aşağıdaki yeryüzüne yansıyordu. Siyah ve mor renklerinin ahengi arasında olan gökyüzüne bir de ufak parıltılar eşliğinde parlayan yıldızlar serpiştirilmişti. Issız sokaktaki sessizlik tüm kasveti ile ortalığı sarmış gibiydi. Karanlığın arasında hareket eden farelerin gürültüsü bile sessizliği bozmaya yetmiyordu. Etrafı saran lağım kokusu ise insanın burnunun direğini kırıyordu adeta. Kenarda öylece kokan pis çöpler arasında dolanan fareler bir anda rahatsız bir şekilde kıpırdanmışlardı. Burunlarını havaya kaldırıp etrafı kokluyorlardı. Gözlerinde parıltı ise karanlıkta tüyler ürpertici bir durum yaratıyordu. Vücuduna yapışmış derisinin üstündeki tüyler havaya dikilmiş gibiydi. Ağızlarının arasından ufak tıslamalar çıkıyordu. Ama bu tıslamalar etrafta öylece gezinen rüzgara karışıyordu. Gölgeler arasından siyah bir siluet yavaşça sokağın ortasına doğru ilerliyordu. Fareleri rahatsız etmişti. Onlarda bu durumdan kurtulmak için geldikleri karanlık inlerine geri dönmüşlerdi. Uzun ve beyazımsı temiz saçları rüzgar eşliğinde dalgalanıyordu. İpeksi bir görüntüsü olsa dahi dağınıktı. Yüz hatları sert ama sakindi. Üstünde siyah bir cübbe vardı. Elleri cübbenin ceplerinde gizli gibiydi. Pantolonun sağ cebindeki asası ise öylece duruyordu. Rahatsız ediyordu. Ama Alexander onu umursamıyordu. Gözlerinin arkasındaki parıldama eşliğinde tam bedir haldeki aya bakıyordu. Onun cılız ışıkları Alexander'ın yüzüne ulaşıyordu. Yüzünü daha da aydınlatıyordu. Rüzgar yavaş bir şekilde onun saçları arasından geçip gidiyordu. Alexander 'ın aklında bin bir türlü düşünce vardı. Cevabını aradığı sorular, ve kararsız kaldığı cevaplar. Burun deliklerinden içeriye ıssız sokağın o lağım gibi kokan havasını düzenli bir şekilde çekiyordu. Sanki yıllardır bu kokuyu kokluyor ve bu duruma alışkan gibiydi. Derin bir nefes aldı. Kulaklarına ulaşan çığlıkları tekrar tekrar duydu. Ailesini katlettiği yıllara geri döndü. Kardeşini gözünü kırpmadan öldürdüğünü belki bininci kez izliyordu. Aklı ona hayatının film olmuş karelerini gösteriyordu. Birden bütün bunların sebebi olan olay gözünün önüne geldi. Büyükbabasının o gür sesi kulaklarında bir kez daha çınladı. Daha tıknaz bir çocukken neler yapabildiğini hatırladı. Tüm bunları bir anda kafasının karanlık köşesine attı. Kulaklarına ulaşan rüzgarın bozuk ezgisi arasında bir takım ayak sesi duymuştu. Sesin geldiği yöne dönmüştü. Çok rahattı. Herhangi bir tehlike olabilirdi. Ama o sadece yüzüne yerleştirdiği hain gülümseme ile kendisine doğru ilerleyen siluete bakıyordu. Karanlığın arasında yavaş bir şekilde süzülüyordu.
Burun deliklerinden içeriye o lağım kokusundan başka bir koku girmişti. Bir parfüm kokusu. İnanılmaz kokuyordu. Gözleri ayın cılız ışığı altına çıkan bedene kilitlenmişti. Yüzündeki hain gülümseme gittikçe yayılmaya başlamıştı. Karşısında duran uzun kahverengi saçlı, kusursuz yüz hatları ile birlikte kusursuz bir vücuda sahip bedene baktı. Onu tanıyordu. Hem de çok yakından. Sihir Bakanlığından birisini nasıl unutabilirdi. Gözleri onun kusursuz yüzüne yerleştirilmiş gözleri ile buluşmuştu. Kurumuş olan dudaklarını bir anlığına diliyle ıslattı. Daha sonra o insanın kanını donduran sakin ses tonu ile konuştu. "Ah yolunuzumu kaybettiniz leydim. Bu saatte ve Knocturn yolunda ne işiniz olabilir?" Gözleri onun yüzünden aşağıya doğru kaymaya başladı. Dudaklarına baktı. Daha sonra sarı saçlarına. Tekrar onun gözlerinde buluşturdu gözlerini. Yavaş bir kaç adım ile ona yaklaştı. Etraftaki sessizlik gittikçe artıyordu. Tam bedir halindeki ay ise aşağıdaki ıssız sokakta öylece duran iki bedene kilitlenmiş gibiydi.
" Karış karış bildiğim bu topraklarda yolumu asla kaybetmem. Ve aslında burada bir işimde yok. Yanlışlıkla gelmişim. "
Yanlışlıkla gelmek? ve karış karış bilmek ha? işte buna gülünürdü. Tabi Alexander asla böyle kaba bir herif değildi. Güzel bir bayan yolunu kaybetmişse bunu kabul etmezdi. Tabi bu bayan birde Bakanlık sakini ise asla.
İçinden 'Uslu ol oğlum!' diye emir verdi kendine ardından kızı süzdü. Hoş bir reveransla 'Siz nasıl uygun görürseniz leydim.' dedi. Sonra sıcak gözlerle cadıya baktı. Bir cadı olmak için fazla güzeldi. Bir vampir? Ama içinde büyü olan bir vampir olabilirdi. Tabi bu Alex'i korkutamazdı çünkü o bir Günahkardı. En karanlık insanlardan bile daha siyahtı ruhu. Tabi artık ruh diye bir şeyi kaldıysa.
Ardından iki yolunu kaybetmiş serseri büyücünün kendilerine yaklaştıklarını gördü. İlk olarak müdahale etmedi. Serseriler Cadı'yı görünce en pis ağızlarıyla 'Vays. Bu da nedir böyle?' diye sordu. Diğeri soruyu yöneltene dirsek atıp 'Görmüyor musun Tanrı kendi Cariyelerinden birini dünyaya salmış. Acaba sahibi var mıdır bu meleğin?' diye sordu. Diğeri onaylamazca başını sallayıp 'Bir meleğe pekte benzemiyor dostum. Bence bir şeytan! melekler bu kadar güzel olmaz.' diye yanıt verdi. Diğeri yarım ve iğrenç bir kahkahayla 'Sanki görmüş gibi konuşuyorsun!'dedi.
İkiside güzel cadıya yaklaşırken Alexander kendisini kaplayan gölgeden dışarı çıktı. Ardından daha bu sarhoşlar kıza ulaşmadan önlerine geçip kollarını birbirine doladı. 'Beyler melekse de şeytansa da benim misafirim. Şimdi toz olun yoksa tozunuzu alırım!' diye tehdit savurdu. Boş bir tehdit değildi. Sesi halen Fransız aksanıyla ve kibarlıkla doluydu. Ancak ses kısıktı bu da tehdit edici kılmıştı. Ama adamlar bunu anlayacak kadar aklı selim değildi.
'Vays be. Ne diyon olum sen?!' diye bir soru yöneltince Alexander sadece gözlerinin içine baktı. Adam gözlerini bir yılanın gözlerine bakan güvercin gibi Alex'in gözlerine kitlemişti. Dizlerinin üzerine düştü. Alex tekrar herekete geçti. Ve sarhoşun yakasına yapışıp 'Git!' diye emretti. İlk kural, bir vampirin gözlerine bakılmazdı.
Adam başını yukarı aşağıya salladı. Diğer adamın rengi atmıştı. 'Hadi Nick, gidelim. Alıp kadının başına çalsın.' diye seslendi. Sesi korkudan çatlamıştı.
Koşarak uzaklaştılar. Koşarken bir iki kez düşüp arkalarına baktılar. Gözden uzaklaşınca Alex tekrar güzel cadıya döndü ve 'Ah evet, kesinlikle. Siz halledebilirdiniz değil mi leydim?' dedi. Genel cevap buydu. Yardımınaa ihtiyacım yok hallederim. Ama kesin sonuç hiç kimse halledemezdi.Bu düşünceden sonra tatlı bir şekilde kıza gülümseyip 'Bu arada Adım Alexander.' dedi. Ve elini uzattı. Ama tokalaşmak için değil daha çok öpmek için cadının elini bekler gibiydi. Ama öldüreceği biriyle neden tanışacaktı ki? Çünkü o bir vampirdi. Asırlardır süre gelen bir şekilde cadı da kurban...

Betimleme :15/10
Akıcılık-Anlatım : 20/18
Renklendirme : 15/15
Yaratıcılık(KURGU) : 15/10
Uzunluk : 20/15
Yazım ve Noktalama:15/15
___________________
100/83

Kısaca özetleyeceğim, İbrahim. Kısaydı. Yani puanlatmak için kısa bir rp'ydi bana göre. Sözlerin cezbedici ve akıcıydı ama kurgu kurtarma kurgusuydu. Renklendirmeni hep beğenmişimdir imlan da güzeldi fakat konuşmalar arasında biraz daha ruh halini betimleseydin senin karakterinle bütünleşebilirdim.
~~
Gece Evine Hoş Geldiniz. Bol kanlı eğlenceler dileriz.

Gece Evi Yönetimi

» Hemen biri çıkmaz ise siteyi yakarımmm xD