Ad-Soyad: Aurelia Jennaieve Ãlvarez
Kişisel Özellikleri: İki kelime: Kıpkırmızı saçlar. Beni bir kilometre öteden bile fark edebilirsiniz. Uzun ve inceyimdir. Gözlerimin rengi çoğu zaman yeşildir. Zümrüt yeşili… Ya da doğadaki hiçbir yeşil tonuna benzemiyor desem daha doğru olur. Ne de olsa benim parçam. Benim gibi eşsiz olacaklar
Kişisel Özellikleri: Ne zaman susup ne zaman konuşacağını bilse de bazen kendisini tutamayabilir. Sabırlıdır ama sabrının taştığı zamanlarda onu durduracak kimse yoktur. Ne isterse onu yapar. Kimsenin ona engel olmasına izin vermez. Kafasına koyduğunu yapmakta üstüne yoktur. Kararlılığını her yerde, her zaman göstermek ister. Ben merkezci ve kendini beğenmiştir. Hayatında kendisinden başka önemli kimse olmadığını düşünür. Buna rağmen gerçekten değer verdiği sayılı insan için ölmeyi göze alabilir. Birçok zıt özelliği bir arada taşıdığı için dengesizdir. Sağı solu hiçbir zaman belli olmaz. Eskiden yaşadığı işkenceler yüzünden psikolojik olarak çöküntüler yaşamıştır. Buna rağmen her zaman soğuk kanlı olmayı bilmiş, hiç kimseye kendini acındırmadan kendi ayakları üstünde durmuştur…
En çok bulunduğu ortam: Kütüphane.
Yapmayı sevdikleri :
* Başkalarıyla dalga geçmek.
* Sevdiği sayılı arkadaşlarıyla beraber olmak.
* Kan içmek.
* Hayal kurmak.
* Düşünmek.
Yapmayı sevmedikleri:
* Yalnız olmak.
* Taraf tutmak. –Sadece kavgalarda.-
* Olmayacak şeylere ulaşma çabalamak.
* Fazla mükemmeliyetçi davranmak.
Listedeki hangi gücü isterseniz: Ruh elementi.
Sizce Nyx size neden bu gücü bağışladı: Nyx’e olan inancını yeniden kazanmak istiyor. En yakın arkadaşının dönüşümünü reddetmesinden sonra O’na olan inancını yeniden kesmek üzereydi. Bu güç ona bahşedilirse, Nyx’e olan inancını tamamen yeniden kazanmış olacaktır.
Bu gücün kurgunuza ne etkisi olacak: Ruh elementini daha önce de kullandığımdan iyi şeyler yazabileceğime inanıyorum.
Özgeçmiş:
Gece Evi’ne Gelmeden Önce:
Henüz iki yaşında, daha ilk bakışınızda farklı olduğunu hissettiğiniz küçücük bir kız çocuğunu yetimhanede nasıl bir muamele bekleyebilir? Hele bir de yetimhanenin müdiresi Bayan Whip’se. Size şimdiden cevabını veriyorum. Kelimenin tam anlamıyla işkence dolu 13 yıl. İlk yılları elbette hatırlayamam, çok küçüktüm, nereden bilebilirim ki? Ama Gece Evi’ne gelmeden önceki son iki yılı hatırlıyorum. İşkencenin en yoğun olduğu yıllardı şüphesiz. Özellikle de bana ve arkadaşlarıma takmış olan Whip, ne zaman bir olay olsa orada olsam da olmasam da beni suçlardı ve her seferinde yüz kez kırbaçlanan ben olurdum. Arkadaşlarımsa beni öylece izlerlerdi. Sanki bundan zevk alıyorlarmış gibi geliyordu bana. Eskiden kalan ve hala devam eden paranoyalar… Aslında cezaları hak etmiyor değildim. Ayda en az bir kere yatakhanede isyan başlatırdım, bu şiddetin son bulması için. Ama her seferinde planım ters işler ve şiddet daha da artardı. Bundan kurtulmak için küçükken çok dua ederdim, ama O bana hiçbir zaman yardım etmediği için O’na ve O’nun getirdiği her şeye inanmayı kestim. Ve bunu hiçbir şeyin değiştirmeyeceği üzerine yemin ettim…
İşaretlenme
On yaşıma kadar söylenen her şeyi yaptıktan sonra içimdeki isyana daha fazla engel olamamıştım ve söylenen hiçbir şeyi yapmamaya başladım. Bu daha fazla işkence demekti şüphesiz. On beş yaşındayken çıkardığım son isyandan sonra Whip’in gazabına uğramamak için yetimhaneden kaçmıştım. Yetimhanedeki tek arkadaşımla, Lacéy’le beraber kaçmıştık. İsyanlardaki en büyük yardımcım oydu. Elimizdeki son parayla bira alıp isyanımızın başarısını kutlayacaktık. Her neyse, Lacéy biraları almak için markete girdiğinde ben de –gerizekalılığım özellikle tutmuş gibi- dışarıda onu beklemeye karar verdim. Gecenin kaçıydı hatırlamıyorum ama gördüğüm en uzun adamı gayet net hatırlıyorum. Bu saatte ne işi var bu salağın burada diye düşünürken adamın ağzından dökülen sözcükler beni olduğum yere mıhlamaya yetmişti. “Aurelia Megan Ãlvarez… Gece seni seçti! Ölümün doğuşun olacak! Gecenin tatlı sesine kulak ver! Kaderin seni gece evinde bekleyecek." Belki de hayatımda ilk defa böyle bir çığlık attığımı hatırlamıyordum. Ama bu çığlık korkumdan değildi, sevinçtendi. Kurtuluyordum. Alnımda bir karıncalanma hissediyordum, daha sonra adamın hızla kayboluşunu izledim. Lacéy çığlığımı duymuş olmalıydı –duyulmayacak gibi değildi zaten- ki hemen yanıma geldi. Hemen ona doğru dönmemiştim. “Lia, ne oldu? Öyle bir çığlık attın ki ben-“ O lafını bitirmeden ona doğru döndüm. Elindeki bira kutuları yere düşerken bu sefer de o bir çığlık patlattı. “En azından içimizden biri kurtuluyor. Whip’e neler olduğunu anlatma, elveda en yakın dostum.” Bu onunla son konuşmamdı. Onunla bir daha asla görüşmeyecektim. Benden korkacağını biliyordum. Yüzümde her zamanki ukala gülümsemem arkamı dönmüş giderken onun ağladığını duymuştum. Ne olursa olsun umurumda değildi ama. Ben kurtuluyordum, gerisinin önemi yoktu…
Konu: Jennaieve -Rütbe için başvurdum- 
Ptsi 12 Tem. 2010, 11:20
