Isaac Lahey
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!
Mesaj Sayısı : 1
Kayıt Tarihi : 10/01/13
 |  Konu: Isaac Lahey  Salı 29 Ocak 2013, 16:47 | |
| Soğuk bir ayaz esinti ile irkildim. Güneş tepemde kor gibi yanmasına rağmen içim üşüyordu. Yalnızlık ve kederden... Kanım donuyordu sanki, bedenimin soğuduğunu hissediyordum, yaşayan bir ölüydüm sanki... Sudan gelen rüzgar ayrı bir his vermiştir her zaman bana. Okyanus kenarına gitmenin iyi olacağını düşünmüştüm. Serin esintisiyle bir nebze olsun ruhum hafifleyecekti. İnsanlar mutlulukla gezip eğlenirler ben ise genelde fazla yüz vermem kimseye ve şuanda arkadaşlarımdan oldukça uzakta bir yetimhanede hissediyordum kendimi.
İskeleye geldiğimde kendimi daha rahat hissettim. Ciğerlerimi deniz kokusu ile doldurdum ve kendimi rahat hissetmeye çalıştım. Gölün kıyısında bir siluet görmüştüm. Bu bir cadıydı hemde sürekli gördüğüm cadı Alice. Tıpkı herkeste olduğu gibi onu tanıyordum her şeyini biliyordum ama onun beni tanıdığından şüpheliydim hatta tanımadığından emindim! Ona doğru yürümeye başladım. Alice'in kumral saçları okyanus sularından esen rüzgarla dalga dalga oluyordu.
Kendimi durdurdum, nefsime yenilmeyi düşünmüyordum. Yanına gitmeyecektim kendi güvenimi sarsmayacaktım. Her zaman kararlı ve ileri görüşlü birisi olmuşumdur ama bu sefer karar vermekte zorlanıyordum. Alice'i uzun zamandır izliyordum. Günler, haftalar geçmişti ki o hale oradaydı, aynı iskelede... Sanki günde o iskelede bulunmasa nefes alamıyor(!), yaşayamıyordu. Ben ise kalbimden onu görmek istiyordum ama ona böyle uzaktan bakmak bile yüreğimi burkuyordu.
Alice'in aniden arkasını dönmesiyle dikkatim dağıldı. Düşüncelerim uçup gitmişti. Dönerken beni gördüğünde o mavi gözlerinde ki hoş pırıltı yüzüne yansıyordu. Koşarak yanıma geldi. ''Merhaba! Sizi çoğu zaman buralarda görüyorum, ben Alice!'' Çok pozitifti, hep gülümsüyordu bir saniye bile duyguları değişmemişti. Nutkum tutulmuştu, esinti yüzümü delip geçiyordu ve ben hayalini kurduğum şeye sonunda kavuşmuştum.
Kalbimden kendime bir küfür savurup ''duygularıma kapılmamam'' gerektiğini söyledim. O dalgaya kapılırsam beni çok uzaklara kadar götürürdü. Alice karşısında gülümsedim ve elimi kafama doğru kaldırdım. ''Me-merhaba bende Jeremy diyebilmiştim zorla da olsa. Sanki çok zor bir şey söylüyormuşum gibi konuşurken nutkum tutulmuştu...
Oradan bir an önce ayrılmak istiyordum. Elim ayağım birbirine dolanmıştı. Gözlerinin derin maviliğine öylece dalmıştım sadece... Ayaklarım geri geri gidiyordu ama kalbim burada kalmamı söylüyordu ne yapacağımı şaşırmıştım. ''Bende sizi buralarda görüyorum ve çoğu zaman denize karşı dönüksünüz, tıp-tıpkı benim yaptığım gibi...'' Burada baktığım yer onun gözleriydi, masmavi uçsuz bucaksız bir denize benzeyen gözleri.
Gülümsedim ve geri adımlarla biraz uzaklaşarak ''Görüşürüz'' dedim. Arkamı döndüm ve bana arkamdan seslenişi üzerine öylece kaldım. ''Görüşürüz Jeremy, yarın gene burada olacağım.'' Yanağımda hafif bir gülücük açtı ama bu anlıktı. Yaraya tuz basmak gibi olacaktı ama aramızda bir şey olamayacağını söylemem gerekiyordu.
Biraz yürüdüm ardından yeterince uzaklaştığımdan emin olunca ufak bir taşın üzerine oturup düşünmeye başladım. Onu bundan arındırmam gerekiyordu. Kendime büyü yapamazdım, tarih boyunca denenmemiş bir şeydi bu... Ona büyü yapabilirdim, hislerinin yavaş yavaş kaybolması için... Küçük bir çakıl taşı alıp yere bir ''pentegram'' çizdim. Gözlerimi kapatıp bu pentegramın ortasında Alice'in o sevimli yüzünü hayal ettim. O yüzü bile içimi kıpır kıpır etmesine yetiyordu. Yavaş yavaş kalbine doğru indim. Onu mühürleyecek sözleri söylemem gerekiyordu. "Iam tibi impero et praecipio maligne spiritus! ut confestit allata et circulo discedas absque omni strepito, terrore, clamore et foetore, asque sine omni damno mei tam animae quam corporis!" Sözlerin hepsini sırayla söyledikten sonra bir kaçını içimden tekrarlamaya devam ettim. Kalbinin etrafında siyah bir fanus belirmeye başlıyordu.
Büyü tamamlanmıştı, fanus belirmişti ve içinden bana karşı duyulan bütün duygular yok edilmişti. Bana olan sevgisi varsa eğer yok ediliyordu elbette başkasına olan sevgisi de. Gerçek aşkla bir gün birine bağlandığında o fanus bile bu aşka dayanamayacaktı. Fanus kırılıp o ismi içinde sonsuza kadar taşıyacaktı. Şimdi onun yanına gidip büyüyü test etme zamanım gelmişti. Ellerimi cebimde yavaşça yürüyordum aynı yere. Alice'in yere çömeldiğini gördüm. Eliyle başını tutuyordu. Koşarak yanına gittim ve ona yardım etmek için kolundan tuttum. ''İyi misin?!'' Kız başıyla onayladı ve ayağa kalktı. ''Sorun yok, sadece başım döndü biraz, yardımın için teşekkür ederim. Ayrıca demin gitmiyor muydun? Şimdi neden geri geldin?''
Kızın bu lafı beni hem mutlu etmişti hemde üzmüştü. Büyü işe yaradığı için bu benim için iyiydi, bir yandan da sevdiğim kişi benden nefret edecekti artık... Yüzüne karşı gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum. Sevdiğim tek kişinin duygularını silmiş ve hiç bir demeksizin bir öpücükle hayatından ayrılmıştım. Bu benim için üzücü olsa da onun için bir şey ifade etmiyordu.
Kolumun çekilmesiyle irkildim. Hızlıca arkamı döndüm karşımda Alice duruyordu. Beni kendisine çekerek öptü. Hisleri geçmemişti! Aksine daha da kuvvetlenmişti. Bana karşı olan aşkı tazelenmişti sanki. Alice'in aşkı o kadar kuvvetliydi ki, iki hokus pokus cümlesinin yıkılmasına neden olmuştu.
Not: Puan yükseltme rp'mdir ömden link atın nerede gördüyseniz kanıtlarım | |
|
Eámanë
Nefilim | Gölge Avcısı
Lakap : Cellat.
Nerden : İdris.
Mesaj Sayısı : 728
Yaş : 30
Kayıt Tarihi : 20/08/10
Karakter Detayı
Statü: Yönetici
Uyarı:
| | Konu: Geri: Isaac Lahey Ptsi 11 Şub. 2013, 20:12 | |
| RP Puanı : 72.
Rütbenizi aldıktan sonra RPG'ye başlayabilirsiniz. | |
|
