Cassandra Goldencastle
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!
Mesaj Sayısı : 2
Kayıt Tarihi : 02/09/11
Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:
 |  Konu: Cassandra Goldencastle  Cuma 03 Şub. 2012, 23:16 | |
| - Spoiler:
Buruk bir o kadar da alelade geçen bir gün daha sonlanmış, yerine sinsi planlar çevirmek için sessiz , sessiz olduğu kadar karanlık bir geceye bırakmıştı. Yığılmış bulutlarla kaplı dolunayın çevresinde ki küçük noktalar gibi parıldayan yıldızlarla doluydu. Doğanın gerçek tablosu..
Issızlık ve sessizlik ile yıkanmış adına saray denilen hapishaneyi andıran taş yığınının avlusundan arkasındaki üç beş ayak sesiyle birlikte hızla ilerliyordu. Fazla insan almayacaktı yanına. Dikkat çekmek isteyeceği son şeydi belki de.İlk olarak İlleth’in önderliğinde dar sol koridoru geçtiler. Ardından gizli geçitten dışarıya fırladılar. Deşifre olmak istemiyordu. Narin olduğu kadar kıvrımlı vücut hatlarını gizleyen siyah bir kumaş parçası giymişti. Elbisesiyle paralel aç gözlü , nefretle dolan ruhu gibi kapkara bir Rohan atına bindi. Siyah peçesini yüzünü geçirdi. Altın sarısı saçlarını siyah peçenin içinde son kez kontrol ettikten sonra tam anlamıyla yola çıkmaya hazırdı. Bu tüm yaptıkları da onun hiç mi hiç dikkat çekmemesini sağlıyordu. Tıpkı gecenin görünmez karanlık ruhlarından biri gibiydi.
Gecenin ilerleyen saatinde hayatını ve kraliçenin riske atacak kadar değerli bir amaç taşıyordu zihninde. Günlerdir deliye döndüğü Tanrıların onu lanetlediğini düşündüğü aklını sıyıracak kadar paranoya haline getirdiği belki de kendini adadığı amacı yerine getirmek istiyordu. Ölçülemez derecedeki yüksek egosu ona neler yaptırıyordu? Annelik gibi kutsal bir görevi bile böyle hunharca ve bencilce kullanacak kadar zavallıydı Ömrü boyunca bunu öğretmişti. Yaşadığı acılar, kalbindeki kötülük tohumlarını gübreleyen bir makam, itilmişliğin ve kakılmışlığın verdiği kabına sığamayan şeytani planları onu mahvediyor, yanan bir alevdeki kor parçalarının hazin sonu gibi yakıyordu. Kazandığını zanneden aslında dibe vurmaya yüz tutmuş, mağlup olmaya hazır bir zavallıdan farksızdı. Sadece bir zavallıydı. Daha fazlası da olamazdı.
Gecenin zifiri karanlığında gözü hırstan dönmüş bir vaziyette atını dört nala doğru sürüyordu. Atı hızlı , bir karınca kadar sessizdi. Korkudan kalbi güm güm atıyor, elleri titriyordu. Buna aldırış etmemek için kendisini sıkıyordu. Arkasındaki askerlerin de aynı korkuyu taşıdığını biliyordu. Bu da cesaretini kırıyordu. Fakat korkularını fiziksel anlamda hissetmemek onu bir nebze de olsa rahatlatmıştı. Atını, Miğferdibi Çayır Sınırına doğru sürmekteydi. Etrafındaki hiç bir objeye hiçbir sese dikkat etmiyordu. Tüm dikkatini , tüm bedenini ve ruhunu kısacası her şeyiyle kendince kutsal saydığı, asli zannettiği göreve bırakmıştı. Şu an için hayatının odak noktası kabul etmişti.
Bir insanın gözü hırstan bu kadar mı kör olabilirdi? Güdüleri yüzünden bu kadar mı acınacak durumu düşmüştü. Niye bir aptaldan farksız gibi hareket ettiğini bilmiyordu. İçgüdüsel ve mantıkdışı davranıyordu. Yavaş yavaş acının hudutlarında delirmek bu olsaydı. Buluşma yerinin yakınına gelmişti. Kafasını yanındaki askerlere çevirdi . Sessiz, tiz ve birazcık da ürkek bir sesle ve el işaretiyle;
-Siz burada bekleyin. Diyip yavaşça Çayırın içine girdi. Her taraf kapkaranlıktı. Şansına havanın bulutlu olması ne büyük talihsizlikti. Yavaş yavaş aklı çalışmaya başladı. Beynine kan gidiyordu çok şükür. Mantık silkelemesi geçiriyordu. Bir düzenbazın oyuna geldiğinden şüphelenmeye başladı. Etrafın karanlığı onu korkutuyordu. Kalbinin karanlığında kaybolmanın verdiği his ve korkuyu kısacık da olsa yaşıyordu. Ama metanetini asla kaybetmeyecek kadar gururluydu.Ürkek kalbi heyecandan yerinden fırlayacakmışçasına deli gibi atıyordu. Uzun süredir böyle bir heyecan yaşamamıştı. Atı huysuzlandı ve şaha kalktı. Korkudan ölümle yaşam arasındaki ince çizgi bir anda kaybolmuştu. Bilinci birkaç saniyeliğine gidip gelmişti. Tam o esnada beklediği falcı geldi. Falcıyı görür görmez peçesini çıkarttı. Beyazlar içinde Gecenin tabiatına aykırı biçimde gecenin karanlığında parlıyordu.O , gelince sağ dudağının kenarında hafif bir tebessüm oluştu. Tuhaf giyimliydi. Şeytani gözüküyordu. Güvenilmeyecek birine benziyordu. İllethe’e;
-Hoşgeldin. Ben de seni bekliyordum. İlleth şaşkındı. Uzun süredir Kraliçe olduğundan beri kimse ona sen diye hitap etmemişti. Olayın şaşkınlığı içinde olmasaydı. Ona kızıp bağırırdı bile. Atıyla geri doğru adım attı. Yavaşça atından indi. Huysuzlanan atı okşadı ve yavaş ,kendinden emin gözükmeye çalışan adımlarla Falcıya doğru ilerledi. Aslında korkudan ve meraktan tir titriyordu. Gecenin bir saatinde onu tenha bir yere çağıran da kimdi? Bu ne cüretti. Soğukkanlı, alaycı ve kibirli bir yüz ifadesiyle, tok bir ses tonuyla Falcı Kadına;
-Buyurun sizi dinliyorum. İsteğim Size ulaştırılmış olmalı. Duydum ki derdimin ilacı sizdeymiş Falcı Kadın başını kaldırdı alaycı bir biçimde tebessüm ederek;
-Evet Bende. Şimdi beni iyi dinleyin. İlleth, pür dikkat kadını izliyordu. Çantasından biri kırmızı diğeri beyaz bir kese çıkardı. O an İlleth’in meraktan deliye dönen gözleri fal taşı gibi açıldı. Çok merak ediyordu aslında. B unu dışa da vurmuştu. Falcı kadın İlleth’i elinden tuttu. Soğuk ellerini ellerinde hissetmek ürpertmişti onu. Ona;
-Bunlardan Kırmızı olan gücü simgeler. Bunu Kral’ın yastığı altına koyacaksın. Yedi gün ve yedi gece odasının bir yerine koy. Beyaz olan keseyi de kendi odana. İlleth, Falcı’nın söylediklerini zihnine kazımıştı. Kadın bir de iksir şişesi çıkardı.
- Bundan her gün bir ölçek Krala içir. Bir ölçek de sen iç. İksir bitene kadar uygula bunu. Eğer harfi harfine yaparsan dediklerimi, Altın Konak taze erkek kanıyla şereflenecek. Bu son cümlesi içinin yağlarını eritecek bir haz vermişti. Bu cümleyi duymak istiyordu. Falcının meymenetsiz suratından ve katnem çenesinden dökülen bu sözcükler.. Tarif edilemeyecek yaşanılacak türden bir hazdı. İlleth’in yüzünde şeytani bir tebessüm oluştu. Falcının ağzından bal damlıyordu sanki. Ne kadar da çok hoşuna gitmişti dedikleri. Doğacak erkek bebeği düşündü bir an. Adeta kendinden geçmişti. Falcı, hafifçe İlleth’i dürttü. Kendisine gelince Falcı;
- Sizden bir şey istemiştim. Kırmızı bir aytaşı. Getirdiniz değil mi? Nasıl da bir an değişmişti falcı kadın. Bir an senli benli konuştuğu kadınla çıkarları doğrultusunda sizli bizli konuşuyordu. Aptallığının doruklarındaki İlleth'in dikkatini bile çekmemişti bu. Gözü o kadar kördü işte. Aylardır Orta Dünya’nın dört bir yanına bu taşı aramıştı. Bulmak baya vaktini almıştı. Nadide bir parçaydı. Zaten İlleth de bu taşın önemini bilmiyorudu . Umrunda bile değildi. İllethi erkek çocuğa götüren yolda sadece bir taştı.Yalnızca falcınını bildiği bir şeydi. Tek isteği erkek bir bebekti. Bunun için her şeyi yapmaya hazırdı.
Gözü o derece kör olmuştu.Sorgusuz sualsiz kabul etmişti falcının şartını . Kahverengi bir kumaş parçasına sarılmış olan taşı Falcı’ya uzattı. Falcı Kadın bir atmaca çevikliğinde taşı İlleth’in elinden aldı. Hızlıca sanki istediği oyuncak alınmış çocuk heyecanında ve şımarıklığında sarılı bezi açtı. Gözlerinini fal taşı gibi açıp taşa baktı. Gözleri, kahverengiye kahverengiden de kızıla döndü bir an. İlleth bu manzara karşısında feci şekilde ürkmüştü. Sevincen den o kadar sarhoştu ki bunu sorgulamak gibi basit bir beyin işlevi aklına bile gelmemişti. Falcı Kadın İlleth’e döndü ve;
-Teşekkür ederim. Dedi. Ve bembeyaz bir sis dumanının ardına doğru yürüdü ve kayboldu. İlleth de hemen atına atladı. Kendini bekleyen askerlerle birlikte tenhadan tenhadan Miğferdibi’ndeki Kaleye doğru dört nala at sürdü. Sevinci ve coşkusu tüm Orta Dünya’ya yayılmıştı sanki.
Kaleye vardığında gizlice geçitten ilerledi. Ana koridora girdi. Usulca ve sinsice odasına geçti. Falcı’nın verdiklerini kontrol etti. Yüzünde falcının verdiklerine bakarken şeytani bir biçimde sırıtıyordu. Adeta bir canavardan bir goblinden farksızdı. Hemen makyaj masasındaki küçük sandık kutusuna koydu. Ve yatağına geçti. Yatağına geçince jetonu düşmeye başladı. İçini bir huzursuzluk kapladı. Kan beynine sıçrıyordu aheste aheste. Nefes alıp verirken zorlanmaya başladı. Yüzü buruştu. Ağlamaklı bir yüz ifadesine bürdündü. Anca dank mı etmişti. Kandırılmış olma ihtimali. Bir kez daha başarısız olmak intihar sebebi derecesinde işkenceydi. Bu düşünce bile onu aşırı şekilde üzmüştü. Hemen peşin hükümlere kapılmıştı. Zekasıyla ve kurnazlığıyla böbürlenen İlleth bu muydu? Ne kadar da aciz bir zavallı olmuştu. Artık kendini bile tanıyamıyordu. Bir de gerçekten kandırılmışsa bunu zor atlatırdı bu zavallılıkla.
Zaman geçtikçe bu düşünce daha da kuvvetleniyordu. Başını yastığa koydu. Battaniyeyi başına kadar çekti. Yatağın içinde debelendi. Ölmesine ramak kalan bir ceylan gibi iki üç defa yerinde debelendi ve sonunda yorgunluğuna yenik düşerek gözlerini yumdu. Derin düşünceler, bir matematik denklemi karmaşasında uyku halinde bile İlleth’e azap dünyasının kapısını aralanıyordu. Genç kraliçe için bu acı deneyim nasıl sonuçlarını bilmeden hayallerindeki oyuncağına kavuşmak isteyen beş yaşındaki bir kız çocuğunun ümidiyle, umutla sarılmıştı oyuncağına. Yarın başka bir gün olacaktı…
| |
|
Machaon Aristide
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!
Mesaj Sayısı : 234
Yaş : 28
Kayıt Tarihi : 27/04/11
Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:
| | Konu: Geri: Cassandra Goldencastle C.tesi 04 Şub. 2012, 00:04 | |
| A N L A T I M [50 Puan]
[ Kurgu ] : 18/25 puan
[ Betimleme ] : 13/15 puan
[ Akıcılık ] : 13/15 puan
Y A Z I M [45 Puan]
[ Noktalama Kuralları ] : 10/10 puan
[ İmla Kuralları ] : 13/15 puan
[ Paragraf Düzeni ] : 2/10 puan
[ Renklendirme ] : 0/5 puan
E K L E R [5 Puan]
[ Sebep ] : 5/5 puan
T O P L A M [100 puan]
[ RP Puanı ] : 74/100 puan | |
|
