Scarlett

( İsimler farklı olsa da rp bana ait. )
Güneşin kavurucu sıcaklığında eski eve ilerliyordum.Burası büyü bakımından daha kuvvetli olmasından yanı sıra Lily'nin intihar ettiği yerdi.Büyü yaparken buraya gelirdim ve onu ruhunun bana yardımcı olacağını düşünürdüm, taa ki yaşadığını öğrendiğim zamana kadar...Hala inanılmaz geliyordu.Neden şimdi?Kafamı kurcalıyordu bu sorular.Lily burada intihar etmeye kalkışmıştı çünkü burada 1890 yıllarında ölen bir cadı olmuştu.Kitabı yanımda getirmiştim.Kapağına baktım.Gümüş detaylarıyla neşelendirilmiş üçgenin etrafında asilliğiyle duran çember...Kenarındaki LD.Titrek bir iç geçirdim ve aşınmış tahta kapıyı açtım.Nazik davranmanız gerekiyordu yoksa her an menteşelerinden çıkabilirdi.Kitapla aynı kahverengiydi.Saçımı geriye atarak etrafı yokladım, temizdi."Merhaba Nina teyze." Ürkütücü bir gıcırtı kulağıma ilişince irkildim.Beni duymuşa benziyordu.Biraz duraksayarak yutkundum."Pekala belki beni tanımıyorsundur ama, Nina teyze.Ben seni tanıyorum.''Yukarıdan bir inleme duyuldu.Bir kaç çığlık beni dökülen duvara çarptırmaya yetti.Çarpmamla bir kaç parça daha yere düşerek takırdadı.Vay canına.Eskiden sağlam bir bina olmalıydı.Hafifçe mıhlandığım yerden kıpırdadım.Sivri topuklarımın üzerinde çok dengesiz duruyordum.Ama ayağımın sağlam yere bastığına emindim.Tekrar bir inlemenin ardından latince büyüler.Ölürken söylediği kelimeler olmalıydı.Bir anlığına perili evden şüphelendim.Kafamın içinde tepinip duran kuruntuları başıboş bırakarak kitabı kavradım.Gerçeklerle yüzleşmek istememem ama burada olmam en az küçükken yüzmekten korkarak havuza girmem kadar ironikti.Eğer burada birşey varsa ilk gözüne çarpan ben olurdum çünkü gri duvarlarda parlak kırmızı tişörtümle ve mavi kotumla bayağı bir belirgindim.Ben hep öyleydim.Hissettiren bir gücüm vardı.Bir ortama girdiğimde bana bakmayan yoktu.Bir silüet merdivenlerden iniyordu.Omzuna inen dalgalı ve parlak siyah saçlarını yeşil gözleri tamamlıyordu.Zarafetiyle ve asilliğiyle ağır adımlarla aşağı iniyordu.Bunu silüet olduğuna inanmanız bile imkansızdı ! ''Lena Duchannes.'' Gülümseyerek yüzüme baktı.Gözündeki acıyla karışık mutluluk kendini ortaya koyuyordu.Yanağındaki derin gamzeleri ve sivri yüzü çok narin görünüyordu -her ne kadar belirgin yüz hatları olsada.''Karanlık olduğun duydum..'' Kadifemsi sesi sizi büyüleyebilirdi.Bu kadının-Nina Duchannes-karşısında yalan söyleyemezdiniz.O gözlere bakıp o sesi duyunca zaten kendi kendine dökülüyordu kelimeler ağzınızdan..Bir anlığına içimi korku kapladı.Eğer neden karanlıksın sorusunu sorarsa herşeyi açıklamaktan korkuyordum.Sıcak bir gülümsemeyle bir kısmını örümcek ağı kaplamış koyu yeşil eski koltuğu işaret etti.Topukluların üstünde sendeleyerek koltuğa oturdum.Saçlarımı öne alarak yüzümün birazını kapatmasına izin verdim.''Evet, öyleyim Nina.'' Sivri tırnaklarının çeneme batmamasına özen göstererek kafamı yukarı kaldırdı.Umursamaz bir tavır takınmaya çalışsamda gözlerime bakıyordu ve biliyordu.Karanlık olmama neden olanları okuyor gibiydi.Kaşlarını çattı ve kusursuz alnını kırıştırdı.Sonra düzelerek elimi tuttu.''Karanlıkta üzülmeyeceğini düşünüyorsun.Kaybedecek birşeyin olmadığını..'' Kafamı öne evet dercesine eğdim.''Ama unutma, karanlık her zaman kazanan değildir, aydınlığın hep kaybetmeyeceği gibi.Bu çok yanlış bir düşünce, Lena.'' Gülümseyerek dizlerini üstüne çöktü.Görüntüsü gidip gidip geliyordu.Sesi bir robotunkini andırmaya başlamıştı, sanki.''İntikam, Nina.Bu herşeyi değiştiriyor.'' Gözümden süzülen yaşa engel olamamıştım.''Ne olursa olsun.Oyunun sonunda şah da piyon da aynı kutuya konur.'' Gülümsememe engel olamadım.Daha doğrusu olmadım.Gözyaşlarım yavaşça dudağıma indi.Tuzlu tadını alabiliyordum.Yüzümü buruşturdum ve Nina'ya sarıldım.Tanrım..Büyük büyük büyük büyük annemi hissediyordum onda.''Sorun karanlık ve aydınlık değil, Nina.Ailemi nasıl koruyacağım? Savaş yaklaşıyor.Onlara zarar gelmesine izin veremem.'' Bana baktı.Hiçbir zaman onları tamamen koruyamayacağımı biliyorum.Gözlerini kitaba kaydırarak açmamı ister gibi işaret etti.Açtım.345. sayfada Nina Duchannes adlı bir başlık vardı.Nina karanlık tarafta savaşmıştı ama bu ailesini kaybetmesine ve ölmesine neden olmuştu.Korkunç kelimelerin altı özenle çizilmişti.Bu kitap daha önceden okunmuş olmalıydı.Kafamı kaldırdığımda silüetin bir kaç mum getirdiğini ve onları yaktığını gördüm.Parmağını şıklatmasıyla pencereler siyaha dönüştü.Kitabı kucağına aldı.Elini uzattı.Yumuşak ama bir o kadarda soğuk elini tutar tutmaz vücudumdaki irkilme çoğaldı.Sessiz bir inlemenin ardından konuşmaya başladı.''Bu koruma büyüsü işe yaramayabilir, Lena dikkatli ol.'
Lucerna lumen.
Praesent meorum.
Eg circa clypeus.. '' Bunu bir kaç kere daha tekrarladı.Sözü bittiğinde pencereler aydınlanmaya mum ışığı sönmeye ve silüet yokolmaya yüz tutmuştu.''Hoşçakal, Nina Teyze.Teşekkürler, herşey için..''
Arabama binerek, hiç bitmeyecekmiş gibi görünen ufuk çizgisine sürdüm..

Site henüz aktif olmadığı için rpnizi puanlayamıyorum. Başlık şimdilik kilitlenecek site aktif hale geldiğinde ise rpniz puanlanacaktır. Hoşgörünüz için şimdiden teşekkürler.

PUANLAMA ;;
Anlatım: 35/10
Kurgu: 30/20
Akıcılık: 10/5
İmla: 10/5
Uzunluk: 5/4
Görünüm/Renklendirme: 5/4
Paragraf Düzeni: 5/2

Toplamda; 50. Keyifli rol oyunları!