Elizabeth Jeans
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!
Mesaj Sayısı : 1
Kayıt Tarihi : 01/11/11
Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:
 |  Konu: Elizabeth Jeans | Fuck To System  Salı 01 Kas. 2011, 18:24 | |
| Genç kadın gözlerini
solmuş kağıda indirdi ve elindeki yarım kalmış içkiyi, alçak masaya
koydu. Bardak altlığı, ne saçma. İnsanlar neden "modern""lik adı altında
hayatlarını zorlaştırcak her türlü şeye karşı bir sempati duyuyorlar
ki. Bu hazin düşüncelere veda edip elindeki kağıda yöneldi kadın. "Ruh
eşi" terimininde ne kadar saçma olduğunu şimdi anlıyordu. Kağıdın sonuna
mükemmel olarak tasvir edilecebilecek harflarle yazılmış isim bunun
kanıtıydı ve tabiki de kağıdın başınada aynı mükemmellikle yazılmış
"Veda." sözcüğü. Hayat işte bu kadar kolaydı. Bir kelime ve kelimenin
kime ait olduğu siz dahil herkesin hayatını değiştirebilir. Her insanın
ölümlü yaratılarak insansal yaşamaya mahkum edilmeside bunu
pekiştiriyodu, kesinlikle. Hayat gerçekten çözülmesi güç bir yap-boz
oyunu. Hani şu, vakit öldürmek için, ben bitiririm iki güne dediğiniz,
kolay mı kolay. Evet. İşte bu yap-bozun adı hayat. Ve genç kadın ilk kez
kendi düşnceleriyle birlikte düşündü. Hayat bir seçimse, neden insanlar
seçim yapmak zorunda bırakılıyor. Sonuç olarak hayatı meydana
getirenler kişi ve elbette ki çevresi. Hatta büyük bir ölçüde. Ama o
çevreyi oluşturanlar... Ama bu da bir seçimdir. Genç kadın hızlıca
kafsının salladı ve bu saçmalıkları kafasından silmeye çalıştı. Onun
dünyasında düşünme yoktu. Sadece obje olma vardı. Tatmin etme. Ve
kapının sabırsızca çalınması bunun bir kanıtıydı. Genç kadın bıkkınlıkla
ayağa kalktı ve tahta kapıya yöneldi.
###
Gölzerini
hayata bir kere daha lanet edecesine açtı. Elleri, kirlenmiş çarşafın
üzerinde kendilerini gizlemeye çalışan kediler gibi gizlenmişti.
Vücudundaki morluklar, görünmek istercesine loş ışıkta parıldıyordu.
Bacakları ise ona ait değilmiş gibi ileriyi gösteriyordu. Karnının
üzerinde kalın, kalıplı bir el vardı. Bütün ağırlığını, kadını orada
tutmaya çalışıyormuş gibi duruyordu. Kadın yüzünü buruşturdu ve belki
milyonuncu defa ölmeyi deledi. Artık bunun nedensiz gerçekleşmeyeceğini
bilerek. Ve ilk kez ölmek için çabalaması gerektiğini düşündü. Yeni bir
umut ışığı eşliğinde, yanındaki yağ tulumu olan adamı uyandırmamaya özen
gösterek ayağa kalktı ve odanın sağ köşesinde, yarısı kırık halde duran
aynada, mükemmel hatlara sahip vücüduna son kez baktı. Son kez olmasını
umarak...
Çıplak ayakları sert zemine kısa süreli yapışıyordu.
Gözlerini yumarak yavaşça yutkundu. Elleri tutuncak bir yer arıyordu ama
genç kadın kararlıydı. Ruhunu özgür bırakmanın neresi kötüydü. Evet,
ruhunu özgür bırakacaktı. Ruhsuz bedeninin önemsiz görünmesini
istemiyordu ama. Bu nedenle yerdeki kirli iç çamaşırını üstüne geçirdi.
Ve kirlenmiş kısa kollusunu. Hışırtılar, kadını durdurmak istercesine
odayı dolduruyordu. Yatakta ki adam ise gecenin mutluluğunu sürdürmeyi
umarak yatakta kalmayı tercih ediyordu. Belkide kadın yanılmıştı.
Belkide dünyada onun ruhunu ve düşüncelerini istemiyordu. Kadın hem
üzüldü hem de yüzünü bir gülümseme yayıldı. Birazdan endişelenmesi için
hiç bir nedeni kalmayacaktı.
Hiç bir.
Yavaş adımlarla otel odasının paslanmaz çelikten yapılmış, inanılmaz güvenli
penceresine yaklaştı. Sabahın soğuğunun içeri girmemesini umarak
pencereyi kendine doğru çekti ve Los Angeles'ın inanılmaz manzarasının
kendisini son bir kez çarmasına izin verdi. Ellerini iki yana açarak
bacaklarını pencereden dışarı sallandırdı. Rüzgarın yüzünü okşayışını
hissetti. Yaşamayı hissetti. Sebepsizliği ve bir hiçlik yaşamanın
acılarını hissetti. Ve ölmek için can attı. Ellerini iki yanından
çekerek bocaklarının üzerine koydu. Mermerin soğuğunu kalçalarında
hissediyordu. Gözlerini yumdu ve sadece ileri doğru eğildi. Yüzünü bir
bıçak gibi kesen rüzgarda kahkahalar atarak eğlendi. Ve kadın ilk kez
mutlu oldu. Ölümüyle. | |
|
