Dorothée Loew

Dorothée, tüm öğleden sonrayı Merlrose Caddesi’ndeki bir alışveriş mağazasından diğerine girip çıkarak harcadıktan sonra otobüs durağına doğru ilerlemeye başlamıştı. Etrafı saran közde sarımsak kokusu bir an önce eve gidip yemek yeme isteğini daha da arttırıyordu. Bütün gün hiçbir şey yememişti. Belki de sinirlerinin bozuk ve dokunsalar ağlayacak gibi olmasının nedeni buydu. Gözünü yol üzerindeki restoranlardan birine dikti, neredeyse en önde oturanlardan birinin tabağına saldıracaktı. O anda, canhıraş bir fren sesiyle arkasına döndü. Otobüs yaptığı frenle çok yüksek bir ses çıkarmıştı. Neyse ki son anda durmuş ve onu daha fazla geç kalmaktan kurtarmıştı. Parmakları kemanını ve sırtı tonlarca ağırlığındaki kitapları taşımaktan ağrıyordu. Otobüs sırasına geldiğinde soluk soluğa falcı dükkânında gördüğü ve dikkatle baktığı dört kızı iterek öne doğru yürümeye başladı.

“Bu o!” dedi aralarından biri bağırarak, sonra bir adım arkaya gitti ve Dorothée'nin geçmesini engelledi.

Dorothée kızın önünden sıkışarak tam geçiyordu ki kızlardan bir diğeri içeriye daha rahat girebilmek için yana doğru yaslanınca Dorothée'nin yolu tekrar tıkandı.

“Bu kızın, buraya sürekli gelip geleceğini okuttuğunu duydum.” diye fısıldadı dudağına mavi parlatıcı sürmüş olan.

Otobüsün kapısı yavaşça açıldı ve yolcular içeriye ağır ağır girip biletlerini kutuya atarak tutunacak kayışları kapmak için itişmeye başladılar.

“Pardon.” dedi Dorothée sinirleri iyice gerilmiş bir şekilde sıranın kendisine gelmesini bekliyordu.

Kızlar aralarında dar bir boşluk bırakarak ikiye ayrıldılar. Dorothée önünde kemanıyla zorla biraz ilerledi ve durdu. Justin de otobüs kuyruğunda bekliyordu, kıvırcık sarı saçları karmakarışık görünüyordu. Acaba söylediklerini anlamamış mıydı? Bugün okulda onu reddetmiş ve hatta arkadaşlarından birine onunla ilgilenmediğini ve ondan hoşlanmadığını söylemişti. Neden erkeklerin neredeyse hepsi “hayır”ın anlamının evet olduğunu sanıyordu ki?

“Efendim?” dedi elinde boa yılanı tutan kız, sesi sinirli çıkıyordu. Dorothée oluşturdukları çemberin içinde duruyordu.

“Pardon.” Genç kız bir santim geri gitti. Justin döndü ve el salladı, yüzünde geniş bir gülümsemeyle “Dorothée!” diye bağırdı.

Dorothée istemeye istemeye dönerken bir yandan da onu görmezden gelmeye çalışıyordu. Çaktırmadan Tattoo ile Street adlı butiğin arasındaki dar koridora saklanmaya çalıştı. Gizlendiği yerden kafasını biraz çıkardı. Doğrusu Justin’in buraya kadar peşinden gelip arka sokaklarda yaşayan evsiz çocuklarla kavga etme riskini alabileceğini hiç düşünmemişti.

Dorothée ortaya çıktı. Aslında Hogwarts’da okuyan diğer herhangi bir kız Justin’e kendisini beğendirip onu âşık ettirmek için birçok şey yapabilirdi. Onun salaş ve bakımsız tarzını, hatta ilişkiler üzerindeki kötü ününe rağmen onu karşı konulmaz buluyorlardı. Dorothée, onunla iksir sınıfında tanışmış ve hep ondan ne istediğini merak etmişti. Dorothée nereye gitse peşinden geliyordu. Başta Dorothée'de ondan etkilenmişti. Gerçeği öğrenene kadar onunla çıkabileceğini bile düşünmüş fakat daha sonra onun daha önce beraber olduğu kızlar hakkında söylediği yalanları öğrenince vazgeçmişti. Sanki Dorothée erkekleri tanımıyor muydu? Tabi ki her erkek yaşadığı şeyleri abartarak anlatırdı ama Justin daha fazlasını yapıyordu. Dorothée bunu hiçbir zaman onun yüzüne vurmadı ya da diğerlerinden bildiği şeyleri anlatmaya gerek duymadı. Ne de olsa ona inanmayacaklardı.

Dorothée, tam ara sokağa sapmak üzereyken diz altı eteği metal çöp tenekesine takıldı. Delirmiş bir şekilde dilini dişlerinin arasından çıkardı. Metal teneke yerde yuvarlandı ve içindekiler her tarafa yayıldı. Bütün kâğıtlar etrafa saçılmıştı.

“Dorothée!”

Muhteşem, mecburen arkasına baktı ama kimseyi göremedi. Adını kim söylemişti? Belki de pasajda esen rüzgârın yaptığı cereyandan gelen bir sestir, diye düşündü. Koridordan hızla uzaklaşmaya çalışırken turuncu mont giymiş köşeyi dönmekte olan narin yapılı, ihtiyar bir kadına çarptı.

“Özür dilerim.” dedi etrafına bakarak.

Kadın, olduğu yerde sarsılmış, Dorothée'nin ona doğru bir hamle yapmasından korkmuştu. Bu kez dengesini de kaybetmişti. Arkaya doğru sendelerken sarı şapkası yere düştü ve altın renkli sandaletleri asfaltta kaydı. Dorothée, kemanının kutusunu hemen bırakıp kadın düşmeden önce onu bileğinden kavrayarak tutmayı başardı. Ve kadının yanında diz çöktü. Kadın, Dorothée'ye tutununca, çiçeksi parfümü aralarındaki havayı doldurdu. Fakat maalesef bu tatlı ve güzel koku diğer tarafta yayılmakta olan çöp kokusunu bastıramamıştı. Kötü koku Dorothée'nin burnundan hatta ağzından giriyor, gözlerini sulandırıyor, nefesini kesiyordu. Genç kız boğazını temizleyip ciğerlerine dolan pis havayı temizlemek için koridordan gelen rüzgâra doğru başını çevirip kendini bıraktı. Sonra o da tıpkı Dorothée gibi diz çöktü, kepine bir şişe su boşalttı ve Dorothée'ye içmesi için uzattı.

“İç bunu.” dedi tatlı bir dille ve içmesi için kıza yardım etti.

Su, Dorothée'nin ağzından akarken rahatlatıcı bir tadın yerine ona, acımsı bir portakal tadı vermişti. Her ne kadar tükürmeye çalışsa da kadın soğuk ve ince parmaklarıyla ağzını kapayarak, onu, yutması için zorladı. Sıvı Dorothée'nin boğazından yabancı ağır bir kütle olarak akıp vücuduna yayıldı ve onu uyuşturup hareket etmesini engelledi. Gözlerini, üzerine doğru gelen kara bulutlara karşı kıstı, kadının ona ne içirdiğini çok merak ediyordu.

Kadın gülümsedi ve parlayan soğuk gözleri Dorothée'nin hatırladığı en son şey oldu…

Anlatım: 35/28
Kurgu: 30/17
Akıcılık: 10/6
İmla: 10/10
Uzunluk: 5/5
Görünüm/Renklendirme: 5/4
Paragraf Düzeni: 5/3

anlatımınız harikulade değildi ama hoştu. Kurgu basitti. Pamuk prenses gibi kalmış biraz ou kandıran bir kadın vb. Neyse;
Rp puanınız, 73.