Alacakaranlık (Twilight)

❤Şiddetle başlayan hazlar,şiddetle son bulurlar, Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi..

❤Aşkta mantık yoktur. Birini ne kadar çok severseniz, her şeyin daha az anlamı olur.

❤..Ama eğer Jacksonville’e ya da başka bir bilinmeyen yere gidersem, onun gerçek olduğundan nasıl emin olabilidim ? Onu hayal edemediğim bir yerde inancım azalabilirdi…Ve ben bununla yaşayamayabilirdim.

❤Hatırlamanın yasak , unutmanın korkunç olduğu zor bir çizgide yürüyorum sanki kaybolmuş bir ay gibiyim gezegenim büyük bir felakette yok olmuş ama buna rağmen geri kalan boş ve ayda dar dairelerle yörünge çizmeye devam eden ve yerçekimi kanunu yok sayan bir ay...

❤Romeo geri geldiğinde Paris’e ne olduğunu hatırladım. Sahne oldukça basitti. Kavga ederler. Paris yenilir.

❤“..Ve buna karşıklık bende sana bir söz vereceğim,” dedi. “Sana söz veriyorum ki bu beni son görüşün olacak. Geri gelmeyeceğim. Seni bir daha böyle bir duruma sokmayacağım. Hayatına bundan sonra bensiz devam edeceksin. Sanki hiç varolmamışım gibi.” (Edward)

❤Korku için bir sebep görmüyordum. Yeryüzünde daha fazla korkmama sebep olabilecek birşeyin kaldığını düşünmüyordum. Herşeyi kaybediyor olmanın az sayıda avantajlarından biri de buydu.

❤Acı ve hiçbir şey arasında bir seçim yapmam gerekmiş, ben de hiçbir şeyi seçmiştim.

❤Geceleri burası bu kadar zifiri karanlık mı oluyordu? Eminim, doğanın kanunu olarak biraz ay ışığı bulutlardan aşağıya doğru süzülecek ve ağaçların gölgelerinin arasından yere ulaşacaktı. Ama bu gece değil. Bu gece gökyüzü inanılmaz karanlıktı. Belki de bu gece ay doğmamıştı, ay tutulmuştu ya da Yeni aydı.

❤Kötü kısmı kontrol dışı hissetmek.. Kendimden emin olmadığımı hisstmek..Tıpkı senin benim yakınımda olmaman gibi, Tıpkı diğer hiçkimsenin olmaması gibi..

❤Bazen sadakat yapmak istediklerinin önüne geçer.Bazen anlatacağın şey senin sırrın değildir.

❤Ben zannettiğin kadar kuvvetli değilim. Doğru ve yanlış artık benim için sona ermişti. Zaten her koşulda sana geri geliyordum.

❤Ruhumu alabilirsin. Sen olmadığın sürece zaten ihtiyacım yok. Ruhum zaten senin.

❤Seni istemediğimi söylemek hayatımda işlediğim en büyük günahtı.

❤Sensiz olamam ama senin ruhunu da yok edemem.(EDWARD)

❤Eğer sen varsan cennete ihtiyacım yok.(BELLA)

❤Gerçek aşk kaybolmuştu.Prens,tılsımlı uykumdan uyandırmak için beni öpmeye gelmeyecekti.

❤Tek bildiğim sevginin bazı insanların gücünü yitirebildiğiydi.

❤Yerçekimi, havaya kıyasla daha güçlüydü ama dalgaların içinde faydası yoktu. Beni dibe çektiğini hissedemiyordum. Aklım beni etrafında döndürüyordu.

❤Senden önce Bella, Hayatım ay olmayan bir gece gibiydi. Çok karanlıktı ama yıldızlar vardı, Sonra sen gökyüzüme bir meteor gibi girdin. Ve bir anda herşey yanmaya başladı. Parlaklık vardı, güzellik vardı.Sen gittiğinde ve meteor ufukta dönüştüğünde,herşey simsiyah oldu. Hiç birşey değişmedi ama gözlerim ışıktan kör olmuştu. Artık yıldızları da göremiyordum. Ve hiçbir şey için bir neden yoktu.

❤Şimdi daha iyi anlıyorum ki, Nefes almak değilmiş, yaşamak. Ateşlerde yanmak gibi bir şey, Seni severken,sensiz olmak….(bella)

❤"Forbidden to Remember; Terrified to Forget" (Hatırlamak yasak, unutmak korkunç.)

❤It will be as though I never existed. (Sanki hiç varolmamışım gibi.)

❤Somewhere, a clock is ticking. (Bir yerlerde zaman işliyor.)

❤Love Bites Back (Aşk yeniden ısırıyor.)

❤When you can’t be with the one you love, will you stay with the one who loves you? (Sevdiğin tek kişiyle olamadığında, seni seven tek kişiyle kalabilir misin?)

❤Kaç Bella, kaç. Senin ya da benim iyiliğim için, seni çok fazla seviyorum.(edward)

❤Aşk her zaman kullanışlı paketlerde karşına çıkmaz(alice)

❤Hareket halinde olmak bir ferahlıktı, tekerleklerimin altında kayan her mille Bella’ya yaklaştığımı bilmek...

❤Benimle ilgili son anısı olacağını bilmek durumu daha kötü hale getiriyordu. Bu, benim veda sahnemdi. Ona döndüm...

❤“Somutlaşıyor,” diye fısıldadı Alice. “Daha kararlı olduğun her dakika. Onun için gerçekten sadece iki yol kaldı. Birinden biri Edward.” Gördüğünü görebiliyordum… ama bunu kabul edemezdim. “Hayır,” dedim tekrar, sesimin kuvveti yoktu

❤Bu güneşin doğudan doğmasından daha kaçınılmaz.(ALICE)

❤Gitmek zorundaydım, düşüncelerinden uzaklaşmak zorundaydım. Rosalie’nin iğrenişi, Emmett’ın mizahı, Carlisle’ın hiç bitmeyen sabrı…Daha kötüsü: Alice’in güveni. Jasper’ın onun güvenine olan güveni. En kötüsü: Esme’nin mutluluğu...

❤İlki, Alice ve kızın kol kola olduğu görüştü – güven ve arkadaşlık o kadar açıktı ki görüntüden bağırıyordu. Bella’nın büyük çikolata renkli gözleri sersemlemiş değildi; ama hala sırlarla doluydu – o anda, mutlu sırlar gibi görünüyorlardı. Alice’in soğuk kolundan çekinmiyordu.

❤Diğer görüntü, çok benzerdi; ama şimdi dehşetle boyanmıştı. Alice ve Bella hala güvenilir arkadaşlıkla kol kolalardı; ama şimdi bu kolların arasında farklılık yoktu – ikisi de beyaz, mermer kadar düz, çelik kadar sertti. Bella’nın gözleri artık çikolata rengi değildi. İrisleri parlak, canlı bir kırmızıydı. İçlerindeki sırlar anlaşılmazdı – kabul ediş ya da perişanlık? Söylemek imkansızdı. Yüzü soğuk ve ölümsüzdü.

❤İzin veremezdim. Geleceği alt etmenin bir yolu olmalıydı. Alice’in görüşlerinin beni yönlendirmesine izin vermeyecektim. Başka bir yol seçecektim. Her zaman bir seçenek vardı. Olmak zorundaydı.

❤Alice iç çekti. Keşke… “Bu işten uzak dur Alice.” dedim. “Böyle bir şey olmayacak.” Suratını astı. Alice öngördüğü, Bella ile olan arkadaşlığı için heyecanlıydı. Garip bir şekilde, tanımadığı bir kızı özlüyordu.

❤İtiraf etmeliyim, düşündüğümden daha iyisin. Geleceği yine karmaşık, mantıksız bir hale getirdin. Umarım mutlusundur. “Bana gayet mantıklı geliyor.”

❤Onu iznim olduğu kadar uyarmaya çalıştım. “Eğer arkadaş olmazsak daha iyi.”

❤“Arkadaşım olmaman senin için daha… iyi olur.” Gözlerinin erimiş çikolata rengi derinliklerine bakarken, umursamaz davranma becerimi kaybettim. “Ama senden uzak durmaya çalışmaktan yoruldum Bella.” Kelimeler çok, çok hararetle çıktı.

❤Kapıdan içeri girdiği anda gözleri kardeşlerimin oturduğu masaya kaydı. Bir an baktı, sonra alnı kırıştı ve gözlerini yere indirdi. Beni burada fark etmemişti. Çok… üzgün görünüyordu. Yanına gidip onu bir şekilde rahatlatmak için çok güçlü bir arzu hissettim, sadece neyi rahatlatıcı bulacağını bilmiyordum...

❤“Haklıydın.” diye inledi Bella gözlerini kapatarak. Ne kastetmişti? En kötü sonuca zıpladım: uyarılarımı kabul etmişti. “Genelde öyleyim.” dedim sesimdeki eğlenceyi tutmaya çalışarak; şimdi ekşiydi. “Ama bu sefer hangi konuda?” “Dersi asmak sağlıklıdır.” diye iç çekti.

❤Hikaye küçük bir yatakta uyuyan bir kızdı, gür, koyu ve dağınık saçları yastıkta deniz yosunu gibi kıvrılan bir kız…

❤“Onu… onu bırakmak için bir yol arıyorum. Sadece kendimi nasıl uzakta tutabileceğimi bilmiyorum.”

❤Okyanusa düşüp düşmediğini merak ederken hafifçe gülümsedim. Orada hoş vakit geçirip geçirmediğini merak ettim. Beni hiç düşünüp düşünmediğini merak ettim. Onu özlediğimin çok az bir kısmı bile beni özleyip özlemediğini…

❤Ve benim meleğim yoktu. Onlar iyiler içindi – Bella gibi insanlar için. O zaman bütün bunların içinde onun meleği neredeydi? Onu kim koruyordu? Sessizce güldüm, o rolü şimdilik benim doldurduğumu fark edince şaşırmıştım. Bir vampir melek – bu bir abartıydı.

❤“Edward.” diye iç çekti ve o da gülümsedi. O an için trajediyi ittim ve kendime tekrar mutlu olma izni verdim...

Dip Not: