A. Chantal Stigler.

"Bu rp başka bir sitede de tarafımdan yazılmıştır. Hiçbir şekilde alıntı değildir. Sahipliği kanıtlanabilir. Eklemelerle birlikte düzeltilmiştir."

Karagöl bugün sessizdi. Güneşli bir gündü ve bir tek dal kıpırdaması
dahil yoktu. Geçen günlerde bütün hâkimiyeti sağlayan rüzgâr bugün
güneşe yenilmiş, inzivaya çekilmişti. Elina oldu olası sevmişti
Karagöl’ün yanı başında ders çalışmayı. Orada bulduğu huzuru başka
hiçbir yerde bulamıyordu. Huzur bulmak istediği günlerden biriydi o gün
de. Dersleri şimdiden ağırlaşmış, üzerine de birçok ödev veriliyordu.
Her öğrenci gibi Elina da bu yoğunluktan sıkılmıştı, narin bedeni dersler ve ödevler altında eziliyordu. Aradığı huzuru her
zamanki gibi Karagöl’ün derin sessizliğinde bulmuştu. Kendini, kitaba
gömülmüş bir şekilde bulmuştu zamanın epey geçtiğini fark ettiğinde. Gümüş kol saatine
baktığında ikiyi çeyrek geçeye yalnızca üç dakika kalmıştı. Aslında saat takmayı pek sevmezdi Elina fakat dakikliğini
çok değerli kuzeninin hediyesine yani kol saatine borçluydu. Saatin gümüşi parlak bir rengi vardı. Saniyesi yoktu, sayılar romen rakamlarıyla yazılmıştı ve kabartmalıydı. Rakamların yazılı olduğu arkaplan beyazdı, gümüşi sayılar arkaplanı büyük bir uyumla destekliyordu.

Vakit yaklaşmaya
başlamıştı mitoloji dersine. Bu dersi aslında pek de ilgi alanına
girmiyordu çalışkan kızın. Geçmişle ilgilenmek aptalca gelirdi hep ona.
Tabii bunlar yalnızca muggle gibi yaşadığı dönemlerdeydi. Mitolojide
bulunan onlarca müthiş derecede inanılmazlıklarla süslenen onlarca
efsaneye sihir dünyasıyla tanışmadan önce deli zırvası olarak bakardı. Elina'ya göre mit gibi elle tutulup, gözle görülemeyecek şeyler tam olarak
gerçek değillerdir. Bu görüşü de diğer bazı görüşleri gibi sihirle başka
bir anlam ve boyut kazanmıştı. Büyü gibi olağanüstü yeteneklerini fark
ettiği zaman tamamen değişmişti hayatı, düşüncelerinde olduğu gibi.

Yavaş
yavaş toparladı ders notlarını, kitabını ve çok sevdiği tavus kuşu tüy kalemini.
Burnunun ucuna kadar düşmüş çerçevesiz, titanyum gözlüğünü düzeltti ve cübbesini yeşil
çimlerden aldı. Büyük bir özenle cübbesini sırtına geçirdi ve dersliğe
doğru yol aldı. Karagöl’e şöyle veda edermişçesine baktı, gülümsedi. Bu
küçük gülümseme “tekrar görüşeceğiz” anlamına geliyordu belki de. Karagöl
Elina’nın vedasına karşılık olarak küçük bir dalgalanma gösterdi ve zeki
kızın arkasına dönmesiyle duruldu. Elina ders için ön hazırlık yaptığından
dolayı büyük bir güvenle adımlarını hızlandırdı. Kuşlar ahenkli
senfonisini söylerken Elina şatonun girişine gelmişti bile. Şatonun girişinde derslerine yetişmeye çalışan belki de yüzlerce öğrenci vardı. Hepsi yüzlerine -Elina'da da olduğu gibi- telaş takınmış, hızlı adımlarla dersliklerine doğru yollanıyorlardı.

İster
istemez gözü kol saatine kayıyordu. Geçenlerde geç kaldığı sihir tarihi
dersindeki çektiği sıkıntıyı bir daha çekmek istemiyordu. Ders
öğretmeni farklı bile olsa Profesör Dumbledore’a verdiği sözü
unutmamalıydı. Bundan dolayı merdivenlerden çıkarken attığı adımlarını
olabildiğince hızlandırdı. Taş merdivenlerde çıkardığı seslerin haddi
hesabı yoktu fakat bu umrunda bile değildi. Heyecanlı kız, ona çevrilmiş
olan meraklı gözlere aldırış etmeden üçüncü kata olan yolculuğunu
sürdürdü. Normalde kimseyi rahatsız etmek istemeyen bir yapıya sahip
olan duyarlı kız derse geç kalma korkusuyla bu özelliğinden bütünüyle sıyrılmıştı.
Nihayet mitoloji dersliğinin kapısına varmıştı ve saatin akrebi ikiyi,
yelkovanıysa üçü gösteriyordu. Dakikliğinin hat safhasındaydı çalışkan
kız. Derslik neredeyse doluydu fakat sarışın, karizmatik profesör henüz
dersliğe adımını atmamıştı. Bunu fırsat bilerek Elina son bir tekrar
yaptı derse yönelik. Buna ihtiyacının olmadığını biliyordu fakat bu hareketi onun huy edindiği bir şeydi.

En sonunda yakışıklı profesör dersliğe
adımını atmıştı. Genç müdür yardımcısına olan saygıdan olsa gerek herkesi ayağa
kalkma çabası almıştı. Fakat karizmatik profesör buna fırsat vermeden
tek bir el hareketiyle bu çabaları dindirmişti. Her zamanki gibi yüzü
gülüyordu. Yavaşça masasına doğru ilerledi ve oturdu. Önündeki büyük
itinayla hazırlanmış notlarına şöyle bir göz attı ve öğrencilerine
dönerek;
“Evet, arkadaşlar. Bugün işleyeceğimiz
konu, Yunan Mitolojisinin en önemli tanrılarından biri. Hades! Konuyu
anlatmak o kadar da cazip gelmedi açıkçası. Kitabımız mükemmel. Oradan
size okuyacağım. Lütfen takip ediniz!” dedi yakışıklı müdür
yardımcısı. Belki işin kolayına kaçmak istiyordu genç profesör ama hak
verilmeliydi ki kitaptaki açıklama oldukça yeterliydi.

Elina bu
komutun ardından yer altı tanrısı Hades’in tanıtıldığı sayfaya doğru
ilerledi. Genç profesör sesini ayarladı ve okumaya başladı.
"Hades
Yunan mitolojisinde ölülere hükmeden yeraltı tanrısıdır. Zeus,
yeryüzünün hâkimiyetini kardeşleri arasında paylaşırken Zeus'a gökyüzü,
Poseidon'a denizler ve Hades'e yeraltı düşer. O artık ölüler ülkesi
tanrısıdır, korkunç bir tanrıdır ancak kötü değildir. Yer altının tüm
hazineleri Hades'in olduğu için Romalılar onun adını Pluton olarak
değiştirmiştir. Karısı, Demeter ve Zeus'un kızı Persephone'dir.
Kelime
anlamı olarak "Hades" görünmez manasına gelmektedir. Onu görünmez yapan
bir miğferi vardır. Yeraltı zenginliklerinin sahibidir, yerden çıkan
değerli metaller onu bolluk çokluk ve servet tanrısı yapmıştır. Acımasız
ve hatta korkunçtur; ama sözünden dönmez ve birçok tanrının aksine
kaprisli bir tanrı değildir. Mitolojik öykülerde adı çokça yer
almamaktadır. Bilinen en önemli öyküsü karısı Persephone'yi kaçırması
ile ilgili olandır. Ancak Hades'in en önemli sıfatı, ölümün tanrısıdır.
Hades aynı zamanda ölüler ülkesinin de adıdır. Hades ülkesi Asphodel,
Tartaros ve Elysium olmak üzere üçe ayrılır. Ölen insanlar, fani
yaşamlarında iyilerse Elysium'da, ne kötü, ne de iyilerse Asphodel'de
yaşamlarını sürdürürler. Zeus ve Olympos tanrılarının düşmanları,
katiller vb. kişiler ise ceza olarak Tartaros'a atılırlar.
Enteresandır
ki, Hades'in yeraltı ülkesine yaşayanlar da ölmeden geçebilmektedir.
Ancak diyarın girişini üç kafalı şeytani bir köpek olan Cerberus korur.
Herkes o köpeğin dehşetinden korkar ve kimse o kapıyı geçemez. Herkül
bir macerasında bu köpekle yüzleşmeye gider.
Hades her ne kadar
birçok zenginliğe sahip olsa da ortalıklarda pek gezinmez, övünmez,
konuşmaz, kendi yeraltı ülkesinde oturmayı tercih eder. Çünkü sahibi
olduğu yeraltı ülkesi o kadar çirkin bir ülkedir ki, efendisi sürekli
saklanır. Bir keresinde Poseidon, Hades'i utandırmak için üç başlı
mızrağını yere saplar ve yeryüzü boydan boya yarılarak Hades'in çirkin
yeraltı ülkesi meydana çıkar. Az utanıp sinirlenmemiştir Hades Daha
Sonra Yetmiş Bin Kişilik Ölüler Ordusu İle Atlantis Denizini Kurutur."
Bu
şekilde Elina, Hades hakkındaki kötü düşüncelerinden arınmış, tarafsız
bir şekilde gelişen olayları yorumlayabilmişti. Elina’nın kulaktan dolma
öğrendiği bilgilere göre kötü bir tanrı değildi Hades. Aksine sözünden
dönmeyen bir yapıya ve oldukça kaliteli bir karaktere sahipmiş.

Sarışın
müdür yardımcısı güzel bir gülümsemeyle tanıtımı bitirmiş ardına da
ödev olarak derste işlenen kavramların açık açık ezberlenmesini
istemişti. Bu ödev ezber yeteneği oldukça güçlü olan Elina için hiç de
zor olmayacak gibi görünüyordu.