Benim eskilerime göz dikmek mi?

Lori düştüğü yerden çabuk toparlanmış ve yavaş yavaş kızın üzerine doğru yürüyordu. Rox, Lori’ye bakarken yeterince eğleniyordu, ama onun nefretle ve acıyla buruşan suratına bakmak daha da keyif vericiydi. "Rox, ah Rox. Seni unutmadım. Nasıl unutabilirim, değil mi? Aslında benimde sana hatırlatmam gereken şeyler var." Rox sonunda kızı kızdırdığını anlamıştı, işler daha da eğlenceli hale gelecekti. Lori yavaş adımlarını sabırla atarken burnundan soluyordu, Rox’a doğru attığı her adımda Rox’un yerle bir ettiği özgüvenini geri kazanıyormuş gibi sırtını dikleştiriyor ve gülümsüyordu. Aralarında sadece 45cm vardı, Rox tam Lori’yi bu kadar yakın durmaması konusunda uyaracaktı ki elindeki asasındaki sıcaklık elini yaktı sanki bir anda asadan ona kıvılcım sıçramış ve elini yakmış gibiydi. Asayı fırlatırken elinin yanıp yanmadığını kontrol etti, ama hiçbir şey yoktu. Aşağıdaki asasına baktığında alev almadığını gördüğünde Lori’nin bir illüzyon yapıp flagrante büyüsünü yaptığını anladı. Rox acının etkisiyle bir iki adım gerilemiş ve yüzündeki kibirli gülümseme yerini acıyla kasılan bir ifadeye bırakmıştı. Lori’nin gerçekten iyi bir derse ihtiyacı vardı. Rox her zaman büyüye düşkün olmamayı isterdi, çünkü hafif büyüleri yapmak ona sıkıcı geliyordu, onun istediği güçlü büyüleri yapmaktı. İşte o zaman bu büyü işi ona çekici gelebilirdi.

Rox elini incelemeyi sürdürürken Lori, karşısındakinin Rox olduğunu unutmuş gibi yanına gelmiş ve asasının ucuyla çenesini tutup göz hizasına getirmişti. Rox şu anda savunmasızdı ve saldıracak silahı da yoktu, vücudundan başka. Rox dövüşmeyi daha çok severdi, ama Lori’ye karşı bunu uyguladığında verdiği hasar büyük olurdu ve darp izleri başına iş açardı. Oysa o bir Ravenclaw öğrencisiydi, çalışkan ve uysal olmalıydı. Profesörlere karşı böyle görünmeye çalışıyordu. Ah, aile baskısı ne kadar iğrenç bir şeydi böyle! "Benimle uğraşmamanı söylemiştim Rox. Sana seçim şansı tanımıştım, ama bunu kötü yönde kullandın, şimdi cezasını çekeceksin." Rox az daha Lori’nin sözlerine gülecekti. Kendini gerçekten de çok güçlü zannediyordu. Oysa Rox daha gücünün, hem fiziksel hem de büyü, yarısını bile ona göstermemişti. Yüce Merlin aşkına sersemletmeyi büyüden bile saymıyordu ki Rox, daha neler neler yapacaktı sadece bekliyordu. Gücünün hepsini şimdiden kullanmak istemiyordu. Rox’un gözleri nefretle kısılıp Lori’yi incelerken dikkatinin dağınık olduğunu fark etti, aklı başka bir yerde gibiydi. Bu fırsattan yararlandı ve uzun parmaklarını Lori’nin karışmış sarı saçlarının içine daldırıp çekti. Lori’nin canı yanmış ve şimdiki zamana dönmüştü. Tabii onun Rox’a karşı bir avantajı vardı, elinde hala asasını tutuyordu ve fiziksel gücüne güvenmediğinden yine büyüye başvurdu. "Finite İncantatem." Lori tiksindirici sesiyle bu sözcükleri kızın asasına doğru yapmıştı, böylelikle flagrante büyüsünün ortadan kalktığını anlamıştı, gözlerini kısıp Lori’ye bakmayı sürdürdü. Lori’nin ince dudakları dişlerinin üzerinde sıyrıldı ve kibirli bir şekilde gülümsedi. Rox ise suratının ortasına bir tane yapıştırmak istiyordu. "Everte Statum." Ah, işte asasının elinde olmamasının kötü bir sonucu daha… Rox bu büyüden nefret ediyordu, çok saçma geliyordu ona ve bu büyüyü engelleyemiyordu. Büyüden kendisini koruyamadığı için geriye doğru havada taklalar atarak ilerleyeme devam etti. Başı dönmüş ve midesi hafif bulanmaya başlamıştı, ama elinden gelen hiçbir şey yoktu. Sonunda duvara çarpıp durabilmiş ve inişi çok sert olmuştu. Yüz üstü yere düştüğünde sesli bir şekilde küfür etti. Canı gerçekten çok fazla yanmıştı. Lori git gide büyüde ustalaşırken o yerinde sayıyordu, ya da ona öyle geliyordu. Lori gitmeye hazırlanmadan önce sanki büyük bir büyücü edasıyla "Expelliarmus!" dedi. Aslında bu büyüye gerek yoktu, çünkü yanında ne asası vardı ne de silah olarak kullanacağı bir şey. Lori bunu gözünden kaçırmış olmalıydı, boşu boşuna enerjisini tüketmişti. Rox yavaş yavaş doğrulurken Lori iğrenç bir kıkırdamayla arkasına dönmüş ve karanlık koridorda ilerliyordu. Rox sürüne sürüne ilerleyip asasını eline aldı. İlk yapacağı büyü belliydi. Acı dolu ses tonuyla “Locomotor Motris” diye bağırdı. Lori’nin bacakları kilitlenmiş ve olduğu yerde kalmıştı. Rox gücünü toparlayıp ayağa kalktı ve Lori’nin omzuna tırnağıyla dokundu. Artık konuşma sırası ondaydı. “Evet, Lori’ye büyük bir alkış! Büyü yapmayı öğrenmişsin tatlım ama hala eksiksin. Slytherin’ler kötüdür, güçlüdür, yenilmezlerdir!” dedi ve kahkaha attı, kendini bir Slytherin gibi kötü hissetmişti. Tamam, içinde biraz kötülük yok değildi, hatta bundan zevk bile alıyordu, ama o bir Ravenclaw’dı ve onlara yaraşır davranmalıydı. Sarı saçlarını düzeltip üzerindeki ceketini düzeltti. “Şu seçim şansı zımbırtın var ya onu al ve… Neyse terbiyeli görünmem gerekiyor. Hatırlatmalıyım ki bana seçenek sunamazsın, seçenekleri zaten ben yaratıyorum. Ben ne istersem onu yaparsın aynen birazdan olacağı gibi.” Dedi ve sinsice gülümsedi. "Legilimens!" dedi, Lori’nin gözleri boşluğa bakarken bu büyü Rox’un enerjisinin büyük bir kısmını emmişti. Artık Lori’nin tüm kontrolü Rox’un elindeydi, Rox kıza baktı ve “Senden çok kötü şeyler istemeyeceğim Lori… Biraz moralim bozuk beni eğlendir; mesela dans et, ama şu erkeklere sarhoşken yaptıkların ki gibi, bunu okulun ortasında yapmanı isterdim ama herkes derslerde” Lori erotik bir şekilde dans ederken Rox kahkahalarla gülüyordu, midesi bulanınca durdurdu. “Tamam, bu kadar yeter, gördüğün gibi tatlım her şey benim elimde kendini büyük görme yani.” Dedi, Arkasını dönüp gitmeden önce Lori’ye baktı, gözleri hala boşluktaydı, “Bir daha bana kafa tutarsan senin canını daha kötü yakarım, bu sefer fiziksel olarak değil, büyüyle olur Lori. Arkanı kolla derim.” Dedi ve göz kırptı, ama içinde bir şeyler ona geri dönmesi ve Lori’nin üzerindeki bu büyüyü bozması gerektiğini fısıldıyordu, düşmanı bile olsa bu halde bırakmak istemiyordu, sonuçta bir profesör görebilirdi. “Finite İncantatem” diye fısıldadı, asasını kıza doğru salladı. Yüzünde bir gülümsemeyle ilerlerken Lori’nin homurtularını duyabiliyordu, ama tetikteydi. Merdivenlere doğru yürürken “Protego” diye mırıldandı, bu bir kalkan büyüsüydü. Eğer Lori’nin biraz aklı varsa hiç büyü yapmazdı çünkü yapacağı tüm büyüler ona geri dönecekti. Rox yürürken yaptığı protego büyüsünün ona anımsattığı Placebo’nun Protége moi şarkısını mırıldanmaya başlamıştı.

Rp Out: Kusura bakma tatlım anca vaktim oldu. :/