Geleneksel okul açılış şöleni

Konu: Geleneksel okul açılış şöleni C.tesi 05 Mart 2011, 11:35

Hogwarts'ın geleneksel açılış şölenine hoşgeldiniz.

Tören için bütün öğrenciler rp bırakmalıdır. Bir sıra yoktur. Müdire Katherine Swynford konuşmasını yapmadan önce giriş rplerinizi yada arkaşlarınızla diyologlarınızı yazabilirsiniz. Geçen senenin şampiyonu Slytherin olduğu için binanın dekarasyonu buna uygundur. Güzel bir eğitim yılı hepimizi bekliyor heyecanlı, yada sakinmisiniz. Rplerinizi bekliyoruz...

Not: Buraya birer rp bıraktıktan sonra kendi kurgularınız için ayrı konular açarak rplerinize devam edebilirsiniz.

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni C.tesi 05 Mart 2011, 15:22

Uzun bir aradan sonra ilk defa geliyordu Hogwarts’taki odasına. Ahşap, geniş odasında kendisine ait düşünceli, süslemeler, geniş kitaplığı, gelmiş geçmiş bütün müdür ve müdirelerin tabloları el değmemiş gibi duruyorlardı öylece. Odanın her tarafını işgal etmekte olan, tablolardan gelen horlama sesleri olması gerekenden daha erken geldiğini gösteriyordu. Bu rahatsız edici sesleri bile özlediğini yeni fark edebilmişti. Okul zamanında içini tırmalayan horultuları özlediğini söyleseler inanmazdı bile. Ne çok şey değişmişti halbuki. Buraya müdire olarak geldiği ilk günü anımsamıştı birden. Parolayı söyledikten sonra devasa, taştan heykel açılmış, yürüyen mermer bir merdiven eşliğinde odasında bulmuştu kendini Katherine. Onca zamandır hiç kimsenin el sürmediği, tozların uçuştuğu pis yerden tiksinmiş, bir süre sonrada huysuz ve susmak bilmeyen tablolardan nefret eder olmuştu. Şimdi ise gülüyordu o hallerine. Onların tavsiyelerini dinledikçe olgunlaştığının, yenilendiğinin bilincine varmıştı… Deniz mavisi gözleri, odayı tararken masasının yanı başında olan, bembeyaz bir mermerden yapılma kadın heykeline ilişti. Kadın sağ eliyle içi oyulmuş bir tabağı tutuyor, tabağın içinde ise küller duruyordu. Yavaşça yaklaşmıştı heykele. Vaktinin geldiğini anladığı, birazdan oluşacak mucizeye gülümseyerek bakıyordu. Tamda tahmin ettiği gibi küller kıpırdanmaya başlamış, yavaş yavaş yukarı çıkmaya çalışan minik bir baş görmüştü. Çırpınarak oradan çıkmaya çalışıyor, bunu başarıyordu da. Hırçın ve bir o kadar narin hareketlerle küllerden oluşan Zümrüdü Anka Kuşu’nun vücudu vuku bulmuştu aniden. Siyah küllerden meydana gelen bu sevimli yaratık, küçücük gözlerini heyecanla açıp kapayarak Katherine bakmaya devam ediyor, değişik sesler çıkararak ötmeye çalışıyordu. Gülümseyerek karşılık verdiği kuşa, zarar vermemek adına, başını narince okşuyordu. Zümrüdü Anka Kuşları, zamanı geldiğinde yanarak hayata veda ederler, karanlık küllerinden doğarak, büyüdükçe gökkuşağını andıran tüyleri oluşurdu. Kadının hayvanı da bu mucizevi evresini tekrar yaşamak üzere doğmuştu küllerinde… Yaratığın tanıdık gözlerine dalarken aklına yapması gereken bir konuşma olduğu aklına gelmiş, ritmik adımlarla odasından çıkmak üzere yola koyulmuştu.

Mermerden yapılmış, üzerine değişik sembollerin yapıldığı ve her birinde ayrı bir tarihi olayı anlatan duvarların sarmaladığı, beton koridordan kendinden emin adımlarla yürümeye devam ediyordu Katherine. Yanından geçmekte olduğu bir çok heykeller, tablolar ona selam veriyor, saygı ve merhamet dolu bakışlarını dokunduruyorlardı. Kendini bildi bileli bu okulda olmuştu hep. Küçük bir kızken burada olgunlaşmaya başlamış, genç kızken bir çok ilkini burada yapmıştı. Kısa zamanda başarıyla mezun olmuş, kendini geliştirmeyi bilmiş ve bir önceki müdür hayata gözlerini yumduktan sonra Bakanlık’tan müdüre olması için yazı gönderilmişti. O zamandan beri çok uzun yıllar geçse de, açılışlara alışsa da yine ilk günkü gibi heyecanla dolup taşıyordu içi. Aşina olduğu yüzler bir bir mezun olup gidiyor, ortamın şaşkınlığıyla mest olan yeni cadılar ve büyücüler adım atıyordu… Büyük Salon’a yaklaştığını hissettikçe içeriden gelen gürültü sesleri gittikçe artıyor, anlaşılmaz bir hale bürünüveriyordu… Salon’un görkemli kapısı açılır açılmaz, sesler bir anda kesilmiş ve bütün gözler üstüne çevrilmişti kadının. Dört binayı temsil eden masalarda oturan büyük, küçük bütün öğrenciler ona bakıyor, yeni gelenler şaşkın, merak dolu bakışlarla süzüyor, diğerleri ise gülümsüyorlardı. Karşısına baktığında ise kendisine ayrılan yeri, profesörlerin olduğu yüksek yeri görebiliyordu. Herkes en şık kıyafetini giymiş, salondaki yerini almıştı… Yüksek tavanı süsleyen gecenin ay ışığı ve ona eşlik eden minik yıldızların beyaz parıltıları geniş salonu aydınlatmaya yetiyordu. Büyük Salon’un her yerinde geçen senenin birincisi Slytherin bayrakları, eşyaları ve Slytherin’in meşhur hayvanı yılan hakimdi. Adeta Tudor Yeşili’ni andıran koyu renk görüp görebileceği her yerdeydi kadının… Konuşması için yapılan kürsüye gelmiş, konuşmasına başlamadan önce bütün öğrencileri tek tek süzerek gülümsemişti. Bilindik öğrencilerin yanı sıra yeni gelen, küçük yüzlerinde heyecan barındıran, sevimli öğrencilerinin gözlerinde bir nebze de olsa korkuyu seçebiliyordu şimdi.

“Hepiniz Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na hoş geldiniz! Hepinizin yüzlerinizdeki mutluluğu hissediyor gibiyim. Yeni gelen bir çok öğrencinin gözlerindeki endişeyi de. Kısa zamanda okulun sıcak havasına alışacağınızdan emin olabilirsiniz. Bu nokta da görev en büyük görev, bina başkanlarına düşüyor. Onlara elinden geldiğinizce yardımcı olmalı, hoş görüyle yaklaşmalısınız… Aç midelerinizin daha fazla guruldamasını istemem. Birinci sınıfların bina seçimleri için kadim Seçmen Şapka getirilsin! ”
Sesi geniş salonda bir çığ misali her tarafa yankılanmış, duvarlara çarptıkça daha da artmıştı. Son sözlerinden sonra gülüşmeler olmuş, kendisi de bunlara eşlik etmeye devam etmişti. Kısa bir süre sonra siyah, eski ve çocukluğundan beri bildiği şapka odasından getirilmiş, adı okunan öğrencilerin kafasına konulmaya başlamıştı. Başına konulan şapkadan önce öğrencilerin hepsi korkmaya başlıyor, yavaş yavaş korkunun yerini bir rahatlık alıyor, şapkanın gür sesini duyunca şaşırarak artık ait oldukları binanın masasını alkışlar eşliğinde koşar adım gidiyorlardı. Her yıl bu ana defalarda şahit olsa da Katherine, kendi çocukluğuna gidiyor, Seçmen Şapka’nın kalın sesini kendi beyninde duyuşunu yaşıyordu bir kez daha. Korkar adımlarla ilerlediği, anlam veremediği şapkaya ilerleyişi, başına konulduğu andaki tereddüttü, salondakilerin merak dolu bakışlarına maruz kalmamak için sımsıkı kapattığı gözleri, Gryffindor! sesini duyduğu anda ne yapacağını bilmez bir halde binasının masasına oturuşu vardı gözlerinin önünde genç cadının. Aynı heyecanı, aynı korkuyu ve endişeyi karşısındaki minik cadı ve büyücülerde de görüyor, şefkatle onlara bakmaya devam ediyordu. Seçmen Şapka’nın işi bittikten sonra onu saygıyla selamlamış, aynı şekilde şapkada ona karşılık vermişti. Tekrar kürsüsünün önüne gelerek süzüyordu herkesi.

“Binalarına seçilen yeni cadı ve büyücülere hayatlarına başarılar diliyorum! Lakin burada olduğunuz müddetçe dikkatli olmalısınız. Okulun henüz bilinmeyen bir çok yeri olduğu gibi her Cuma günü değişen merdivenler, okulu zihnimize kazımamızı engelliyor. Kendinizi hiç ummadık bir yerde bulmanızı istemeyeceğinizden eminim. Buna rağmen burada hiç unutamayacağınız anılarınız olacak. Burada büyüyüp hayatı öğrenecek, yeni arkadaş ve sevgilileriniz olacak, okulla bir bütün olacaksınız! Herkesin yeterince acıktığını biliyorum. Bu yüzden lafı fazla uzatmayacağım. Ziyafet başlasın!”
Her sözünde deniz mavisi gözlerini şefkat ve sevgiyle öğrencilerine dokundurmuş, jest ve mimikleriyle konuşmasını daha da etkileyici kılmıştı… Son lafından sonra ellerini çırpmasıyla uzun, büyük ahşap masaların, ev cinlerinin büyük bir özenle yaptıkları, binbir çeşit lezzetli yemeklerle dolmaya başlamış, kendi sesiyle dolup taşan salon öğrencilerin sesleriyle beslenmeye başlamıştı. Öğrencilerin tam karşısında, yüksekte duran Profesörlere ayrılan masanın orta kısmına geçerken geçiyorken bütün profesörlere gülümseyerek selam veriyor, yerine oturduğunda sohbet ederek yemeğini yemeye devam ediyordu Katherine.

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni C.tesi 05 Mart 2011, 18:57

Uzun bir tatilin ardından yine okula gelmiştim. Ve tabiki geleneksel okul balosu bu senede vardı. Geçen seneki şampiyon biz olduğumuz için salon bizim renklerimizde olacaktı. İşte Slytherin gücü. Okulun ilk açıldığı gün olduğu için adım atıcak yer yoktu açıkcası. Bundan dolayı verebildiğim herkese selam verip odama gittim.

Burayı gerçekten özlemiştim. Nede olsa bütün bir yılım burada geçiyordu. Odaya daha kimse gelmemişti ama ben eşyalarımı hazırlayıp giyindim. Saçlarımı perma yaptırmıştım tatiklde bundan dolayı kıwırcıktılar ve oldukça hoş görünüyorlardı.

Hazır olduktan sonra acele etmeden büyük salon'a yola çıktım. Etrafta birsürü yeni öğrenci vardı. Bakalım kaç şanslı benim binamda öğrenci olacaktı. Nede olsa Slytherin olunmaz Slytherin doğulur değilmi ama.

Böyle düşünürken büyük salona varmıştım bile. Çoğu kişi yerini almıştı. Binadaşlarıma bakarken okulumu özlediğim gibi onlarıda özlediğimi farkettim. Hızlıca yanlarına gittim ve oturdum. Biz daha koyu bir konuşmaya dalmadan müdüre Katherine salona girdi. Uzun bir konuşma bizi bekliyordu. Hepimizi selamladı ve konuşmaya başladı.

“Hepiniz Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na hoş geldiniz! Hepinizin yüzlerinizdeki mutluluğu hissediyor gibiyim. Yeni gelen bir çok öğrencinin gözlerindeki endişeyi de. Kısa zamanda okulun sıcak havasına alışacağınızdan emin olabilirsiniz. Bu nokta da görev en büyük görev, bina başkanlarına düşüyor. Onlara elinden geldiğinizce yardımcı olmalı, hoş görüyle yaklaşmalısınız… Aç midelerinizin daha fazla guruldamasını istemem. Birinci sınıfların bina seçimleri için kadim Seçmen Şapka getirilsin! ”

İşte seçmeler başlıyordu. Bakalım kimler bizim binamızda olacaktı. Uzun bir seçme fasılı sürdükten sonra birkaç şanslı çocuk Slytherin'e geldi. Aramıza hoşgeldiniz ufaklıklar. Herkes yeni öğrencileri arasına alırken müdüre Katherine boğazını temizleyip tekrar söze girdi.

“Binalarına seçilen yeni cadı ve büyücülere hayatlarına başarılar diliyorum! Lakin burada olduğunuz müddetçe dikkatli olmalısınız. Okulun henüz bilinmeyen bir çok yeri olduğu gibi her Cuma günü değişen merdivenler, okulu zihnimize kazımamızı engelliyor. Kendinizi hiç ummadık bir yerde bulmanızı
istemeyeceğinizden eminim. Buna rağmen burada hiç unutamayacağınız
anılarınız olacak. Burada büyüyüp hayatı öğrenecek, yeni arkadaş ve
sevgilileriniz olacak, okulla bir bütün olacaksınız! Herkesin yeterince acıktığını biliyorum. Bu yüzden lafı fazla uzatmayacağım. Ziyafet başlasın!”

Konuşma bitti ve hepimiz yemeklere başladık. Yine muhteşem bir okul yılı beni bekliyordu. Bunu hissetmeye çoktan başlamıştım bile.

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni C.tesi 05 Mart 2011, 22:45

Göz kamaştıran, uzun süre bakmayı zorlaştıran zeminde gördüğü yansımasına aldırmadan, adımlarının çıkardığı hoş tınıyla Hogwarts’ın koridorların da ilerlemeye devam ediyordu. Eski okulun her köşesinden akan büyünün gücü teninde karıncalanma hissi uyandırmıştı. Karanlığı loş ışıklarla yok etmeye çalışan, titrek mumlar şölene yakışır bir havayla yanıyordu. Victoria uzun siyah cübbesinin altından görünen kırmızı elbisesiyle kıvrımlı vücudunu gözler önüne sererek kalabalığın toplandığı büyük salona girdi. Her sene aynı tantananın yapılmasından son derece sıkıcı gelse de, bu sene yılanın görkemli yılı olacağından yüzündeki gülümseme genişledi. Slytherin’nin öğrencilerine ayrıcalıklı davransa da derslerde eşit olacaktı her zamanki gibi. Kimsenin bilmediği büyüleri bilmek ondan korkulması için yeterliydi ancak üzerine karanlık lord’un özeli olmak buna bir ek kazandırmıştı. Aslında hiç kimseye bağlı kalmayı sevmiyordu. Hayatında bağlı kalacağınız kimse olmadığında bunu alışkanlık haline getiriyorsunuz. Yaşamak sadece nefes almak değil demiş birisi oysa öyleydi. Victoria sürekli gezer, yeni büyücüler tanır, bazılarıyla haddinden fazla yakınlaşsa da sabah olduğunda çekip giderdi. Yetimhanelerden Hogwarts’a uzanan o yolda da böyle olmamışmıydı? Slytherin olmasına rağmen asla bir taraflara ait olmayan yegâne kişilikti. Öylesi içindeki sıkıntının nedeni neydi? İçinde büyük bir boşluk hissediyor, titrek hayaletlerin rüzgarda savrulması gibi varlığını ona anımsatıyordu. Derin bir iç çekerek profesörlerin olduğu özel masaya geçti. Bazı profesörlerin ona yönelik kuşkucu bakışlarından fazlasıyla sıkılmıştı. ‘Hakkımda ne düşündüğünüzü farkındayım ve umurumda değil ’ diye düşünürken, bu farkındalık yüzünde küçük bir gülümseme olarak yerini aldı.. Bu dünyada dost, arkadaş gibi kavramları olmayan birisi için tüm bunların önemi yoktu. Yine de kendisine hangi sıfatı layık görürlerse görsünler ‘hain’ olmayacaktı. Bunu dirense de bir süre sonra suyun akışına göre her şeyin şekilleneceğini biliyordu. Bakanın gösterdiği koltuğa otururken içindeki karanlığı bastırmaya çalıştı. Gece yürüyenlerden biri değildi elbette ama onlarla fazla içli dışlıydı. Daha iki gece önce çok aranan bir kaçağın yatağında değimliydi. Yürüdüğü ince çizgi onu boğmaya başladığında müdirenin çınlayan sesi salonu kapladı.

Katherine her konuştuğunda kendine neden orada olduğunu sormadan edemedi. Okul müdiresi ile arası hiçbir zaman iyi olmamıştı ve görünüşe göre bu değişmeyecekti. Seçmen şapkanın gelmesiyle dikkatini birinci sınıflara verdi. Slytherin içine bulanık ya da muggle kökenliler giremezdi ama aptallar girebilirdi ve bu çok sinir bozucuydu. Seçilen her öğrenciyle göz teması kurarken onların portrelerini çiziyordu kafasında. Sonunda şölen başladığında tüm seremonin bitmesine seviniyordu. Önünde beliren yemeklere uzanmaktan asasını salladı ve boş kadehi enfes kırmızı şarapla doldu. “Böylesi daha iyi”... Tek dileği biran önce derse başlamaktı. Bakışları Slytherin sırasına kaydığında öğrenci başkanıyla göz göze geldi. Gülümseyen öğrenciyi başını sallayarak selamladıktan sonra çevresindeki uğultu içinde sessizliği arzulamaya devam etti..

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni C.tesi 05 Mart 2011, 23:54

Okulun kapısından içeri girer girmez o tanıdık havayı kucakladı. Kendini tamamen buraya ait hissediyordu. Burası onun eviydi. Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle okulun içinde dolaşmaya başladı. Yanından geçen hayaletlere selam veriyor, bazılarıylaysa sohbet ediyordu. Bazen kavga eden bir çift hayaletin tartışmalarını izliyordu. İçi mutluluk doluydu. Saatin geldiğini fark ettiğinde pek zamanı kalmamıştı. Hızlı adımlarla büyük salona doğru yöneldi. Salona girmeden önce son kez kendisine baktı. Bugün pek özenmemişti kendisine. Aslında her zamanki gibi gerçekte olduğundan çok daha küçük gösteriyordu. Giydiği siyah fırfırlı mini elbisesi de bunu destekler yöndeydi. Ama o küçük görünmekten şikayetçi değildi. Aslında tam da hissettiği gibi görünüyordu. Eline şeker verilmiş küçük bir çocuk gibi mutluydu...
Büyük salondan içeri girdiğinde Katherine ayağa kalkmış konuşmak için hazırlanıyordu.Gülümseyerek selam verdi ve profesörlerin masasına yöneldi. Bütün profesörlere selam verip yerine oturdu. O yerine oturur oturmaz Katherine konuşmaya başladı:

“Hepiniz Hogwarts Cadılık
ve Büyücülük Okulu’na hoş geldiniz! Hepinizin yüzlerinizdeki mutluluğu
hissediyor gibiyim. Yeni gelen bir çok öğrencinin gözlerindeki endişeyi
de. Kısa zamanda okulun sıcak havasına alışacağınızdan emin
olabilirsiniz. Bu nokta da görev en büyük görev, bina başkanlarına
düşüyor. Onlara elinden geldiğinizce yardımcı olmalı, hoş görüyle
yaklaşmalısınız… Aç midelerinizin daha fazla guruldamasını istemem.
Birinci sınıfların bina seçimleri için kadim Seçmen Şapka getirilsin! ”

Herkesin yüzünde mutluluk vardı. Fakat Slytherinlerin yüzlerindeki gülümseme mutluluktan ziyade sinsilik olduğunu farketmişti. Yanında oturan Victoria'ya baktı. Onun yüzündeki gülümseme ile Slytherin öğrencilerinin gülümsemesi neredeyse aynıydı. Gözleri kurban arar gibi bakıyordu. Güçlü karabüyücülerin çoğunun çıktığı binaydı Slytherin. Bu kadarını çok görmüyordu. Bakışlarını Victoria'dan uzaklaştırdı ve Seçmen Şapka'nın olduğu yöne çevirdi. Birinci sınıflar meraklı bakışlarla Seçmen Şapka'ya bakıyorlardı. Hele şapka konuşunca daha da şaşırıp kıkırdıyorlardı. Bu manzara karşısında elinde olmadan gülümsedi. Bu sefer dkkatini Seçmen Şapka'nın seçtiği I. sınıf Gryffindor'lara yöneltti. İlk izlenim önemliydi. Bütün öğrenci seçimleri bittikten sonra Katherine tekrar konuşmaya başladı. Onunla gayet iyi anlaşıyorlardı. Şimdiye kadar anlaşamadıkları,çözüm bulamadıkları bir sorun olmamıştı.

“Binalarına seçilen yeni cadı
ve büyücülere hayatlarına başarılar diliyorum! Lakin burada olduğunuz
müddetçe dikkatli olmalısınız. Okulun henüz bilinmeyen bir çok yeri
olduğu gibi her Cuma günü değişen merdivenler, okulu zihnimize
kazımamızı engelliyor. Kendinizi hiç ummadık bir yerde bulmanızı
istemeyeceğinizden eminim. Buna rağmen burada hiç unutamayacağınız
anılarınız olacak. Burada büyüyüp hayatı öğrenecek, yeni arkadaş ve
sevgilileriniz
olacak, okulla bir bütün olacaksınız! Herkesin yeterince acıktığını
biliyorum. Bu yüzden lafı fazla uzatmayacağım. Ziyafet başlasın!”

Merdivenlerden bahsedince kendi öğrencilik yılları aklına gelmişti. Okula ilk gelişini dün gibi hatırlıyordu. Seçmen Şapka kafasına koyulduğunda beynini bir düşünceyle doldurmuştu:'Ben Rawenclaw olmak istiyorum' Ama Seçmen Şapka onu Gryffindor'a koymuştu ve ne kadar doğru bir seçim yapmış olduğunu aslında Rawenclaw'ın kendisine uygun olmadığını zamanla farketmişti. Şölenden sonra yatakhanesine giderken her hafta başı kaybolurdu. Sürekli değişen merdivenlere ancak II. sınıfın sonlarında alışabilmişti. Kaybolduğu zamanları hatırladıkça yüzündeki gülümseme iyice genişliyordu. Anıların mutluluğuyla yemeğine başladı ve gülümsemesi yüzünden bir an olsun silinmedi...

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni Paz 06 Mart 2011, 12:13

Gökyüzü şeker pembeliğini gecenin asil koynunda saklamaya çalışıyor gibi yavaş yavaş kayboluyordu. Soğuk hava etkisini kaybetmiş ve yerini ılık bir esinti almıştı. Toprağın serin ve güzel kokusunu içine çekti Isabella. Bedeninde huzur’un dolaştığını hissedebiliyordu. Hogwarts’a uzun süredir uğramamıştı ama şimdi tüm ihtişamıyla karşısında duruyordu. Yağmur damlaları usulca yere doğru akarken adımlarını yavaşlattı. Vücuduna değen damlalar ona ilahi bir dokunuşu anımsatıyordu.

Ay tüm güzelliğini sergilemeye başlıyordu. Gece güneşi… Ne kadar da yalnız görünüyordu Ay. Ona sonsuza dek eşlik edebilecek güneş olsa da sonsuz bir yalnızlığa mahkum gibiydiler. Bazen yalnız kalmak daha iyi geliyordu belki de. Uğraşmaktan yorulsa da bırakmıyordu yapacağı şeyi. Hem gençti, hem de sayılı kadın bakanlardan… Önceden de olduğu gibi kafasına koyduğu her şeyi yapar ve doğru olduğuna inandığı şeyleri hep sonuna kadar savunurdu. Bir Gryffindor öğrencisiyken her şey ne kadar da yalın ve doğaldı. Tek isteği arkadaşlarıyla vakit geçirmek, kısmen de olsa derslerde başarılı olmak ama en önemlisi de iyi bir cadı olmaktı. Şimdi ise karmaşık politikaların içinden çıkması gerekmiyormuş gibi birde karanlığın tehdidiyle karşı karşıyaydı. Bazen her şeyden sorumlu olmak tahmin edilemeyecek kadar zordu. Büyük salondan gelen sesler girmiş olduğu derin düşüncelerden uzaklaşarak şölen havasına girmesine yardımcı oluyordu. Büyük salona girdiğinde içeriden gelen sesler basık bir uğultuya döndü. Bunun etkisi sihir bakanı olmasıyla mı alakalıydı yoksa üzerindeki asil siyah elbiseden mi kaynaklandığını tam olarak çözemedi. Üzerini ikinci bir deri gibi saran elbisenin etekleri dizlerinin üzerinde bitiyor, ve kusursuz beyaz tenini sergiliyordu. Bedenini örten büyük ölçüde elbisesi değil üzerine taktığı siyah cübbesiydi. Katherine ayağa kalkarak yarı yolda Isabella’yı sıcak bir gülüşle karşıladı. Katherine’nin omzuna arkadaş canlısı bir ifadeyle dokundu. Ardından kürsüye doğru ilerledi. Tüm öğrencilerin gözü onun üzerindeyken gülümseyerek konuşmaya başladı.

‘’Yeni öğretim yılınızda hepinize başarılar dilerim. Yeni Cadı ve Büyücülerin yetişmesi bizim için çok önemlidir. Bu yüzden sihir bakanlığı olarak Hogwarts’ta ki eğitimi yakından takip ettiğimizi bilmelisiniz. Uzun konuşarak şöleninizi bölmek istemem. Hepinizin yasalara bağlı kalarak iyi birer cadı ve büyücü olacağınıza eminim. Sihirli günler dilerim. ‘’ Sesindeki otoriter ve yumuşak ton salondaki herkesi etkisi altına almıştı. Kimi hayranlıkla bakarken kimileri de nefret dolu bakışlarını üzerinden ayırmıyordu. Ardından gülümseyerek Katherine’nin onun için hazırlattığı bölüme doğru yürüdü.

Konu: Geri: Geleneksel okul açılış şöleni Paz 06 Mart 2011, 15:23

Okul açılıyor. Ne mutlu! Lori'nin bu şölenleri sevmesinin tek nedeni yemeklerdi. Onlar çekiciydi adeta. Yavaş adımlarla ilerliyordu salona doğru. Salona girdiğinde bir gülümseme kaplamıştı yüzünü. Her yerde Slytherin'in rengi parlıyordu. Yeşili hiçbir zaman sevmemişti Lori. Ancak salona çok yakıştığı aşikardı. Bayrakların üzerindeki yılan şekli görüntüyü daha da büyüleyici bir hale sokuyordu. Biraz kibirli bir tavırla masasına doğru ilerledi. Kurayan dudaklarını yaladı. Pelerini elleriyle arkaya savurarak oturdu. Bazıları gibi üstüne oturmayı hiç sevmezdi Lori. Siyah saçlarını sağ omzunun üzerine attı. Tam zamanında gelmişti. Sevgili okul müdiresi konuşmasına başlamak üzereydi.

“Hepiniz Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na hoş geldiniz! Hepinizin yüzlerinizdeki mutluluğu hissediyor gibiyim. Yeni gelen bir çok öğrencinin gözlerindeki endişeyi de. Kısa zamanda okulun sıcak havasına alışacağınızdan emin olabilirsiniz. Bu nokta da görev en büyük görev, bina başkanlarına düşüyor. Onlara elinden geldiğinizce yardımcı olmalı, hoş görüyle yaklaşmalısınız… Aç midelerinizin daha fazla guruldamasını istemem. Birinci sınıfların bina seçimleri için kadim Seçmen Şapka getirilsin! ” Hepimzin yüzündeki mutluluğu gördüğünden emindi Lori. Zaten Lori'nin mavi gözleri de büyük bir mutlulukla parlıyordu. Ah tabiki bu mutluluk okul açılıyor diye değildi. Aslında biraz düşününce okulun açılması o kadar da kötü değildi. Sonuçta iğrenç muggle yengesinden kurtulmuş oluyordu. Seçmen şapka konuşmaya başladığında dikkatim ona çekildi. Birinci sınıf büyücüler gerçekten de endişeli görünüyorlardı şapka binalarını söylerken. Lori bir an düşündü. Şapkayı taktığında o da böyle şapşal mı görünüyordu acaba? Aslında daha çok şaşkındı. Çünkü babası da, annesi de Slytherin binasında değil iken onun Slytherin'e gitmesi biraz garipti. Düşüncelerine öyle dalmışttı ki seçmenin bittiğini anlamamıştı. Ta ki müdürenin mutlu haberi -Yemeklere yumulun.- veren tatlı sesini duyana kadar.

“Binalarına seçilen yeni cadı ve büyücülere hayatlarına başarılar diliyorum! Lakin burada olduğunuz müddetçe dikkatli olmalısınız. Okulun henüz bilinmeyen bir çok yeri olduğu gibi her Cuma günü değişen merdivenler, okulu zihnimize kazımamızı engelliyor. Kendinizi hiç ummadık bir yerde bulmanızı istemeyeceğinizden eminim. Buna rağmen burada hiç unutamayacağınız anılarınız olacak. Burada büyüyüp hayatı öğrenecek, yeni arkadaş ve sevgilileriniz olacak, okulla bir bütün olacaksınız! Herkesin yeterince acıktığını biliyorum. Bu yüzden lafı fazla uzatmayacağım. Ziyafet başlasın!” Profesör ellerini çarpmasıyla masada binbir çeşit yemek belirdi. "Sonunda." diye bir iç çekti Lori. Herkes önündeki tabaklara yumulmuşken Lori hala hangisinden başlasam diye düşünüyordu. En sonunda güzel, çilekli turtalarda karar kılmıştı. İşte, bugünün Lori için en güzel anıydı turtanın tadını hissettiği an. Arada bir sessizlik oldu. Sihir bakanının sesini duyar gibi olmuştu ama kimin umurunda. Turtaları bırakamazdı Lori. Zaten bakanda çok mühim şeyler söyleyecekti ya!.

Gürültüyü duvarlara hapseden salona giriyorum. Şölene adımımı attığım andan itibaren içimi tanıdık bir sıcaklık kaplıyor. Gözümü Hufflepuff masasına dikiyorum ve o anda bana el sallayan birkaç arkadaşımı görüyorum. Onların yanına koşar adım gidiyorum. Giderken çarptığım birkaç çocuk benden korkuyla özür diliyor. 1. sınıf oldukları her hallerinden belli. Cüppeler adeta emanet mal gibi üzerlerinden sarkıyor. Onlara ne kadar acısam da kıskanmaktan da alamıyorum kendimi. Ben Hogwarts' ın sonuna yaklaşırken onlar doya doya yaşayacaklar bu eğlenceyi. Saçmalamamın getirdiği huzura gülüyorum.
Bir yıl daha başlıyor işte. Hogwarts' ta 5. yılıma başlıyorum. Her ne kadar ailemden ayrıldığıma üzülsem de sevinmek için pek çok nedenim var aslında. Arkadaşlarımı uzun bir tatilin ardından yeniden görmek, tekrar rahatça büyü yapabilmek...
Klasik konuşmalar başlayacak birazdan ve ben Hufflepuff olmanın verdiği gururla oturuyorum kendi binamın masasına. Ben 5. yılın nasıl geçeceğini düşünürken açılış konuşması tüm şaşaasıyla başlıyor.
“Hepiniz Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na hoş geldiniz! Hepinizin yüzlerinizdeki mutluluğu hissediyor gibiyim. Yeni gelen bir çok öğrencinin gözlerindeki endişeyi de. Kısa zamanda okulun sıcak havasına alışacağınızdan emin olabilirsiniz. Bu nokta da görev en büyük görev, bina başkanlarına düşüyor. Onlara elinden geldiğinizce yardımcı olmalı, hoş görüyle yaklaşmalısınız… Aç midelerinizin daha fazla guruldamasını istemem. Birinci sınıfların bina seçimleri için kadim Seçmen Şapka getirilsin! ”
Hufflepuff' a seçilen öğrencilerin kimisinin yüzünde sevinç görüyorum. Kimisininkinde ise utanç. Utananlara kızmaktan kendimi alamıyorum; ama ben de ilk gün kıpkırmızı dolaşmıştım. Bunu da hatırlıyorum. Binalar seçildikten sonra tekrar kısa bir konuşma başlıyor.
“Binalarına seçilen yeni cadı ve büyücülere hayatlarına başarılar diliyorum! Lakin burada olduğunuz müddetçe dikkatli olmalısınız. Okulun henüz bilinmeyen bir çok yeri olduğu gibi her Cuma günü değişen merdivenler, okulu zihnimize kazımamızı engelliyor. Kendinizi hiç ummadık bir yerde bulmanızı
istemeyeceğinizden eminim. Buna rağmen burada hiç unutamayacağınız
anılarınız olacak. Burada büyüyüp hayatı öğrenecek, yeni arkadaş ve
sevgilileriniz olacak, okulla bir bütün olacaksınız! Herkesin yeterince acıktığını biliyorum. Bu yüzden lafı fazla uzatmayacağım. Ziyafet başlasın!”
Hiç bitmeyen yemeklerle donatılan masadan bir tane köfte kapıyorum. Açım... Ne kadar yersem yiyeyim doymuyorum. En sonunda pes ediyorum artık patlayacağım; ama bir şekilde yine açım.
Bir süre sonra açlığımın nereden geldiğini anlıyorum. Ben büyüye açım. Üç ay boyunca paslanmış asamı birkaç küçük büyüyle şımartıyorum. Büyü yapmanın verdiği coşkuya zor karşı koyuyorum ve kendimi daha önümde bir yıl var diye kandırıyorum. Hogwarts' ın ilk günü güzel başlıyor. Kim bilir belki bu sene sorunsuz geçer diye düşünmekten alamıyorum kendimi. Tıpkı diğer 3 yıldır düşündüğüm gibi...