Mortal Instruments RPG
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Mortal Instruments RPG

Ölümcül Oyuncaklar'a Hoşgeldiniz...Görmediklerinizi Keşfetmeye Hazır mısınız?
 
AnasayfaLatest imagesKayıt OlGiriş yap

 

 80 yaşındayım ve ölüyorum...

Aşağa gitmek 
2 posters
YazarMesaj
Camilla Vieux
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!



Mesaj Sayısı : 306
Yaş : 28
Kayıt Tarihi : 26/12/10

Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:

80 yaşındayım ve ölüyorum... Empty
MesajKonu: 80 yaşındayım ve ölüyorum...   80 yaşındayım ve ölüyorum... Icon_minitimeÇarş. 26 Ocak 2011, 23:54

Hayatım boyunca hep bir şeyin hayalini kurdum. Gerçekten yaşamanın. Hani öyle böyle değil ama her anımın dolu dolu geçmesini istedim. Her an gülmeyi hayal ettim hep. Çocukken büyümeyi isterler ya hani ben hep çocuk kalmayı hayal ettim. Çocukluğun güzelliğini hayal ettim. Büyüdükçe sorunlarım artıyordu çünkü. Her gün annemin ya da çevremin 'koskocaman kız oldun artık' sözlerini duymak bile bir sorundu. Derken okula başladım. Bana hep tuhaf baktılar. Öğretmenler bile bazen bir sorunum olup olmadığını düşünüyordu. Çünkü ben sürekli gülüyordum ve onlar bu koca dünyada gülecek bir şey bulamıyorlardı. 4. sınıfa geldiğimde hala tek gülüseyebilen kişi bendim. Herkes dünyanın sonunun geldiğini düşünüyordu. Patlayacağını. Herkese bir korku hakim olmuştu. Çoğunuz ölüm korkusu diye düşünebilir ama hayır. Onlar ölümden korkmuyorlardı. Tek korkuları kaybetme korkusuydu. Aslında değersiz buldukları,hep mutsuz oldukları bu hayatı keybetmekten korkuyorlardı. Hiçbir şey yaşayamadıkları için korkuyorlardı. Bense onlara gülüp geçiyordum. Tek düşündüğüm bu anı nasıl değerlendirmem gerektiğiydi. Göz açıp kapayıncaya kadar 8. sınıfa gelmiştim bile. İnsanların korktuğu gibi dünyanın sonu falan gelmemiş dünya patlamamıştı. Onlarsa kendilerini korkuttuklarıyla kalmış hiç ders almamamıştı. Oysa ben bu olaydan sonra gerçekten yaşayacaklarını düşünmüştüm. Ama hayır insanoğlu kendisine acı çektirmekten başka birşeyi düşünmüyor gibiydi. Büyümemle birlikte sorunlarım da artmıştı. Tabi ufak sorunlar. Mesela alnımdaki sadece bana kocaman gelen sivilce. Ya da yarın ne giysem derdi. Çocukken böyle sorunlarım yoktu. Pürüzsüz bir cildim vardı ve annem her zaman giyeceğim şeyleri hazırlardı. Şimdiyse saatlerce dolabın karşısında oturup düşünüyorum. Şimdilerdeyse yeni bir problem buldmuştum kendime. Erkek arkadaş problemi. Çok yakışıklı bir çocuğa
-Jack'e- aşık olmuştum. Tabi o beni sevmiyordu! Hayatımda ilk defa o zaman ağlamıştım. Gözümde yaş gören insanlar bana hayretle bakıyorlardı. Nede olsa beni 'Her Zaman Gülen Kız' olarak biliyorlardı. Bir iki gün boyunca bende onlardan olmuştum. Her zaman somurtuyor. Her şeye karamsarlıkla bakıyordum. Ta ki annesinin kucağında gülümseyen bir bebek görene kadar. Ne kadar da masumdu. Bana bakarak gülümsüyordu. Bende ona gülümsedim. O güzel yeşil gözlerini hiç unutmayacağımdan emin bir şekilde gülümseyerek yola devam ettim.
Bir süre sonra artık lisedeydim. Kocaman sivilcem yerini fondötene, doğal sade gözlerim yerini kalem ve rimele bırakmıştı. ah tabi göz kapaklarımı da far süslüyordu. Ne kadar da meraklıydım makyaja. Herkes der ya 'Lise bir başkadır abi' diye. Evet lise gerçekten başka. Orta okulda insanlar saf ve duruyken, lisede yalancı ve şımarıktır. Lise bir başkadır evet. Lisede size yapılan ahmaklıkların haddi hesabı yoktur. Ve evet lise bir başkadır. Kimse liseye kadar size tacizin ne olduğundan bahsetmemiştir. Lisede yaşayarak öğrenirsiniz. Tabi kimse bana bulaşmıyordu. Neden mi? Hey, unuttunuz mu? Ben 'Sürekli Gülen Kızım'.
Liseden mezun olduğuma çok seviniyordum. Herkesin belirli bir hedefi vardı lisedeyken ve hepsi o mesleklerdeler şimdi .Elbette benimde bir hedefim vardı. Dünya'yı gezmek. Herkes sıkıcı birer işte çalışıp dururken ben dünyanın dört bir tarafını geziyordum. Bir gün bir kutupta öteki gün diğer kutba doğru yoldaydım. Bütün ömrüm boyunca her zaman seyahat ettim. Kimseyle de evlenmedim. Jack'i unutamamak benim suçum değildi.
Ve şimdi ise 80 yaşındayım ve ölüyorum. Geriye dönüp baktığımdaysa herkese inat güldüğüme,güzelim cildimi bozup makyaj yapıtığıma,Jack için ağladığıma, dünyayı dolaştığıma hatta yaşadığıma pişman mıyım? Kocaman bir hayır.Çünkü ben geriye dönüp baktığım da bana gülümseyen bir çift yeşil göz görüyorum. Masumiyetin ve gülümsemenin hala bir yerlerde var olduğunu bilmenin ve hep hayalini kurduğum hayatı yaşamanın verdiği rahatlıkla ölüyorum.
Elveda Dünya...


*Belirli bir şey için yazmadım aslında sedece parmaklarımı klavyeye bıraktım ve ortaya bu çıktı. Güzel olup olmadığını bilmiyorum ama yorumlarınızı bekliyorum.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Electra A. Duende
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!
Electra A. Duende


Lakap : Ely, Annie, Anna...
Mesaj Sayısı : 231
Yaş : 27
Kayıt Tarihi : 06/11/10

Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:

80 yaşındayım ve ölüyorum... Empty
MesajKonu: Geri: 80 yaşındayım ve ölüyorum...   80 yaşındayım ve ölüyorum... Icon_minitimePerş. 27 Ocak 2011, 11:34

Tanrım neredeyse ağlayacaktım cidden. Kızım süpersin! =)
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Camilla Vieux
Lütfen rütbe edinin, yoksa oyuna dahil olamazsınız!



Mesaj Sayısı : 306
Yaş : 28
Kayıt Tarihi : 26/12/10

Karakter Detayı
Statü:
Uyarı:

80 yaşındayım ve ölüyorum... Empty
MesajKonu: Geri: 80 yaşındayım ve ölüyorum...   80 yaşındayım ve ölüyorum... Icon_minitimePerş. 27 Ocak 2011, 11:38

Çok Teşekkür ederim canım ya Smile
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
 
80 yaşındayım ve ölüyorum...
Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 1 sayfası

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
Mortal Instruments RPG :: Mortal Instruments :: Arşiv-
Buraya geçin: