S t e p h a n

Soğuk tüm bedenime geliyor ve beni ürpertiyordu. Karanlık sokaklarda nedensiz yürüyordum. Yanımda üç aydır birlikte olduğum Catherine duruyordu. Sapsarı saçları, kan kırmızısı dudağı ile bana sert şekilde bakan gözleri. Benimle birlikte gelmeyi o seçmişti. Soğuk, karanlık ve tehdit ediciydi. Önüme bakıyor ama karanlığın beni kendine esir almasına karşı koyamıyordum. Karanlığın içinden korkunç bir çığlık duydum. İşte o zaman koşmaya başladım. Catherine diye bağırmama rağmen, sesim çıkmıyordu. Niçin kaçıyordum bilemiyorum ama Catherine için geri dönme mücadelemi kaybediyor gibiydim. Nefesim kontrol altından çıkmıştı.Soğuk bedenimi hırpalamaya devam ediyordu. Arkamdan bir insana ait olmayan ayak sesleri geliyordu. İki seçenek vardı. Ya soğuktan ölecektim ya da öldürülücektim. Bu duygu kalbime bir mızrak gibi saplandı. Bedenimin kontrolünü bıraktım. Bir el beni yakaladı, derinden gelen bir ses beni titretip yere düşürene kadar yaşıyordum.

"Bunu sen seçtin Stephan."

Gözümü açtığımda, inanılmaz bir acı tüm bedenimi sardı. Güneş tüm bedenime vuruyor, derimi amansız yere yakıyordu. Tek düşünebildiğim şey acıydı. Kalkmaya çalıyordum ama bedenim bu emrime uymuyor gibiydi. Boğazım susuzluğumun kurbanı oluyordu. Acı içinde bağıramayacak kadar gücüm tükenmişti. Gözlerimi kapatacağım sırada, bir güç beni havaya doğru kaldırırken kendimi ölü hissediyordum. Bedenime yayılan zehir damarlarımdan geçiyor beni acı içinde bırakıyordu. Kalbime yayılan zehir beni öldürmüştü. Sert bir şekilde bedenimin ıslak zemine değdiğini hissettim. Gözümü açtığımda karanlık bir yerde olmama rağmen çok net bir şekilde görüyordum. Etraf sessiz ve şüphe uyandırıcıydı. Yakınımda iki siluet görüyordum. Görüntülerini tam olarak seçemiyordum. Fısıltıyla konuşuyorlardı. Dediklerinden şöyle bir anlam çıkarttım : Kendini kontrol edebiliyor. Bu imkansız. Adamlardan biri bana baktı. Yüzü aşırı derecede soluktu, gözleri kırmızıydı. Bedeninden soluk bir parıltı geliyordu. Göz göze gelince zihnimde bir patlama yaşandı ve ilk defa onu gördüm. Adamın önündeki cesedi. Yerde yatan kesinlikle bir kızdı. Boynunda, iki ufak delik vardı. Yüzünden kanlar akıyordu. Bedeni zarif ve inceydi. Dudakları kan kırmızısıydı. Gözlerimi ayıramıyordum.Yüzündeki hatlar bana birini hatırlatıyordu. Kıvırcık sarı saçları yüzüne dökülüp alnını örtmüştü. Birden tuhaf bir üzüntü belirdi içime. Kim olduğunu bilmiyordum ama ona karşı bir sıcaklık hissetmiştim. Her ne kadar ceset olsa bile. Gözlerimi yukarı doğru kaydırdım ve ikinci adamı gördüm. Adam, diğerinden daha uzun ve iriydi. Gözlerinde ki kırmızı ışık parlıyordu ve gözlerini bana dikmişti. Boğazım tekrar yanmaya devam ediyordu, bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum. Birçok efsane biliyordum ama bunların hepsi bana saçma geliyordu. Adam bana eğildi. "Seçimini yap çocuk.Ya parçalarsın ya da parçalanırsın!" Sonrada kaşlarıyla kıza işaret etti .Gözümü kapattım bunların hepsi bana fazla geliyordu. Ellerime baktım soğuk ve nemliydi. Kıza doğru hareket ettim. Gözümü onunkine diktim. Boğazımdaki ateş çıldırmıştı ve o an kendini kaybettim.

Kendime tekrar geldiğimde artık ne kadar güçlü olduğumu hissettim ve o an içimde bir sinir dalgası oluştu. Kaçabilirdim. Bu iğrenç yerden gidebilirdim. Kızı da orada öylece bırakabilirdim. Ama aptallık etmiştim.Yanıma kızı da alıp koşmaya başladım. Adamların ise haykırdıklarını duydum. Artık tahmin edemediğim bir hızla kendimden kaçıyordum. Sonunda durdum. Herşey bana garip gelmeye başlamıştı. İlk defa etrafıma baktım. Issız bir gölün kıyısındaydım. Aklımdan milyonlarca şey geçiyordu. Suda kendi yansımama bakmak çok garipti. Gölden gözlerimi tekrar ayırdığımda hava kararmış, bu da bana bir kurşun gibi inmişti. Gidicek hiçbir yerim yoktu. Sanırım vampirler uyumuyordu ki, uykum yoktu. Göle tekrar baktığımda kızın yansımasını gördüm. Tam arkamda duruyordu. Sarı saçları omzuna dökülüyordu.Ağzından bu sözcükler döküldü. Sesi beni kendimden geçirdi.

Stephan?

Adımı duyduğum anda titredim. Sanki bir asırdır adımı hiç duymamış gibi. Kız solgundu. Bedeni titriyordu. Gözlerinde ki ışıltıya o kadar aşinaydım ki ama kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Ama kıza bakınca artık tüm bedenimi nefret kaplamıştı. Gözlerim, gözleriyle buluştu. Bana bir yaratıkmışım gibi bakıyordu. Ama kızın çok hızlı hareket ettiğini görebiliyordum. Etrafımda dönüyordu ama bir türlü bana yaklaşamıyordu. Sanki korkuyormuş gibi. Beni çıldırtan bir şarkı söylüyordu. Hiç nefes almadığımı o zaman fark ettim ve saldırdım...
Ne kadar geçtiğini bilemiyordum ama gözlerimi tekrar açtığımda, yanımda bir ateş yanıyordu. Ateşten garip bir şekilde insan eti kokuyordu. İşte o zaman boğazımdaki acının söndüğünü fark ettim. Ateşin hemen yanında bir kolye bulmasaydım bu kadar vicdan azabı yaşamaz olurdum sanırım. Kolyede yazan beni delirtmişti. Hatırlamıştım. Artık kaçmanın bir anlamı kalmadığını fark ettim. Elimde bir hançer vardı. Ateşe de olması gerektiğinden çok daha fazla yakındım...

89*

Uzunluk ve kurgu dışında pek sorun yoktu.Ah! birde şu yeşil daha açık soluk olabilirdi gözlerim açısından.Beitmlemeler yerinde,akıcılık hiç fena değil,yazım hatası yok.
DW'ye hoşgeldiniz.