Darkness.

Hey, sen! Burada ne yaptığını sanıyorsun?
Arkamı dönmemle beraber, Cassie ile karşılaşmam bir oldu. Sinirden gerilmiş yüzündeki kısık gözleri, şu an oturmakta olduğum sırasına bakıyordu.
Sana burada oturma iznini kim verdi? Derhal kalk oradan!
Bu çocukça hareketlerine verecek tek bir cevabım bile yoktu, önüme döndüm ve şiirimi yazmaya devam ettim.

Beyaz otların arasından,
Uzanır bir papatya dalı.
İzler ardını,
Söğüt, meşe, gül yapra..

Sana oradan derhal kalkmanı söyledim! Tam şiirimi kafamda kurgularken, Cassie'nin cıyaklamasıyla beraber tekrar yerimde zıpladım ve gergin bir şekilde ona döndüm.
Böyle yaparak senden korkacağımı mı sanıyorsun Cassie? Veya her dediğini yapacağımı? Para sana zorbalıktan başka bir şey getirmemiş.
Sen... Duraksadı ve tekrar bağırdı. Benimle nasıl böyle konuşabiliyorsun, seni ucube!
Sağ elini havaya kaldırdı ve tam o sırada arkamı dönüp elini tutmam bir oldu.
Hey, baksana... İşi böyle çözemeyeceğimi, hatta daha da büyüteceğimi bildiğim için kendimi gülümsemeye zorladım ve tatlı bir ses tonuyla konuştum.
Bu derslik burada oturmama izin veremez misin? Sonra gözlerimi, en arkada tek başına oturan Eric'in yanındaki boş sıraya kaydırdım. Cassie'nin ona asıldığını herkes bilirdi.
Evet, bomba geliyordu. Kulaklarımı tıkadım ve bağırmadan önce kendimi hazırladım.
Ah... Tabii ki.
Ha? Şaşkınlıkla kulaklarımı açtım ve doğru duyup duymadığımdan emin olmaya çalıştım. Sevecen yüzü söylediği herşeyi doğruluyor gibiydi.
Tabii ki geçerim. Tekrar gülümsedi ve, Eric'in yanındaki sıraya doğru yürümeye başladı.
O gülümsemenin ardında başka bir şey vardı. O gözler... Çok boş bakıyordu. Transta gibiydi.
Bunu ben mi yapmıştım?