Ay ışığı ve Elma

Saat gecenin bir yarısı Daniel o gün çok yorulmuştu. Koşar adımlarla eve geldi ailesi büyük bir ihtimalle uyumuştu. Cebinde anahtar olduğunu düşünüp elini cebine attı. Anahtar yoktu. "off ! anahtarı unutmusum mecbur zili çalmam lazım" diyip zili mahçup bir şekilde çaldı. Kapıyı açan olmadı. O da fırsattan istifade edip "Bu saate kadar nerdeydin" sorusu için kendini hazırlamaya başladı. Etrafta hiç ses yoktu. "Duymadılar işte" diyip zili ikinci kez çaldı. Elini zilden bir süre çekmedi. Uzun bir zil sesinden sonra evden ayak sesleri gelmeye başladı. İçerden "Gel Bakalım" diye bir ses duydu. Bu annesinin sesine benzemiyordu. Bu ses kız kardeşi Liza 'nın olabilirdi. En azından Liza'nın kapıyı açacağına sevinerek "Liza benim aç kapıyı" dedi. Bir süre sessizlikten sonra aynı ses "Evlat ben burdayım"
Daniel şaşkınlık içerisinde kaldı. Çünkü bu ses evden gelmiyordu. Hemen arkasına döndü. Evlerinin arka tarafında yıkık dökük tarihi bir evin sahibi olan komşuları eva teyzeydi bu.
"Eva teyze senin burda ne işin var?"

"Uyku tutmadı evlat. Dolaşıyodum buralarda ay ışığında gezmek romatizmalarıma iyi geliyor"
Eva teyze çok gizemli bir kadındı. Çocukken onların bahçesine top kaçtığında eva teyzenin bahçesine girip topu almak tam bir kabustu. Çünkü ne zaman o bahçeye yaklaşsa eva teyzenin beslediği siyah renkteki kediler etrafını sarıyordu.
"Kapıyı çalıyorum fakat duyan yok"
Eva teyze gülümsedi. "Anahtarla neden açmayı düşünmüyorsun?"
"Anahtarı aldım sanıyordum. Fakat unutmuşum"
Eva teyze başını yukarıya çevirdi. "Bu gece ne güzel bir hava var değil mi? Ay ışığı çok parlak"
Daniel bu anlamsız kadına tahammülü kalmamıştı. Oradan kovmak için kendini zor tutuyordu. "Eva teyze ay ışığını düşünecek durumda değilim şuan. Biran önce eve girip uyumak istiyorum. Hem sizde evinizde gidin saat geç oldu."
Eva teyze gülmeye başladı. Daniel Kapıyı yumruklamaya başladı. Sanki o yumrukları Eva Teyzeye vuruyordu. Biran önce eve girmek istiyordu. İyice uykusu gelmeye başladı.
"Evlat boşuna kapıya vurma. Açan olmucak" Daniel sinirli bir şekilde Eva teyzeye baktı. Hiçbirşey demeden kapıyı çalmaya devam etti. Eva teyze uzaklaşmaya başladı. Belli ki dolaşıyordu. Elinde büyük bir elmayla geri döndü. "Evlat Elma istermisin?" diye sordu.
Daniel şaşkın bir şekilde "Hayır istemem" diyiverdi. Şaşırmıştı çünkü yakınlarda elma ağacı yoktu. Daha fazla merakta kalmayarak "Eva teyze o elmada nerden çıktı şimdi?" Eva teyze hiç bozuntuya vermeden eliyle ilerdeki ağacı gösterdi. İyide normalde orda bir elma ağacı yoktu ki. Eva teyze Daniel'deki şaşkınlığı anlayarak "Evlat müsade ette evime giriyim. Hem kapımı kırcaksın. Kaç saattir hem zili çalıyosun hemde kapıyı yumrukluyosun. Hadi artık şu yoldan dikkatlice aşağı in evine git annen merak etmiştir."
Daniel şaşkınlığını birkez daha gizleyemedi. Çünkü kendi evleri diye yıllarca yakınından bile geçmeye çekindiği Eva teyzenin evinin dibine kadar gelmişti. "Eva teyze bu bu.. burası" diyip koşar adımlarla hızla uzaklaşmaya başladı ordan. Gecenin karanlığında yolu şaşırıp Eva teyzenin evine kadar gitmiş olmamanın mahcubiyetiyle kendi evine gitti. Kapıyı çaldı. Çok geçmeden bir ses geldi. "Gel Bakalım" ...
"Hayır olamaz yine mi ?" Kapı açıldı. Hayır bu sefer kapıyı açan kız kardeşi Liza'ydı. Derin bir oh çekip içeri girdi. ve hemen odasına doğru gidip bu kabus gibi geçen gecenin ardından uykuya daldı.

Betimleme :12
Akıcılık-Anlatım : 12
Renklendirme : 10
Yaratıcılık(KURGU) : 10
Uzunluk : 10
Yazım ve Noktalama:10
___________________
64

Gece Evine Hoşgeldiniz

Rp'niz puanlama için oldukça kısa olduğundan dolayı puanınız düşük verilmiştir