Anaxilasis Välimanen

Ey güzün soluk güneşi! Gömül dağların ardına ve ayı selamla.

Kutsal gece tenindeki ürpermeydi. İçinde oynaşan canavarın mutluluğu. Karanlığın sıcak kolları Tanrıça'nın adıyla kucaklamıştı onu. Gözler yine üzerindeydi.

Anaxilasis uyuşmuştu bakışlardan. Hayatının en olağan parçasıydı. O yürümeye başlar erkeklerin gözü kayardı. Kızıl saçları raks eder, nefesler düzensizleşir. Yeşil gözleri gezinir, kalpler tekler. Anaxi neden narsisttir? Çünkü aynalar gözlerinin en net gördüğü objelerdir.

Yüksek topuklularının üzerinde yürümek sanattır. Anaxi'nin lisans konusu. Ne bu idin düşünceleri? Ego yukarı çıkmazsa Tanrıça'ya yukarıdan bakacak. Kendini toparladı. Barın önünde şu uzun kuyruklardan vardı. Anlığına durdu. Ne olduğunu gözler görürse sıra Anaxi'yle başlardı. Lakin dikkat çekmemesi gerekiyordu, kurallar vardı. Ah sıranın sonunu bile göremiyordu. Öne, girişe doğru yürüdü. Kapıdaki görevli yaklaşana kadar Anaxi'yi süzdü. Görevliye gülümsedi. "Giriş burası mı?". Adam masum tavrına kanmadığını belirtircesine sırıttı. "Giriş sıranın sonunda tatlım." "Ah, yapma. Beni o insanlarla aynı kefeye mi koyuyorsun?" "Gerçekten seksisin ama burda senin gibi onlarca kız var fıstık." Anexi gözlerini kıstı. "Benim kadar egzotiği hiç geçmemiştir." "Saçından mı bahsediyorsun?" Sürtük kahkahası kalabalığa değin ulaştı. Elini alnına götürüp kapatıcısını sildi. Hilali adamın ağzını beş karış açtı. Göz kırptı. "Sence saçımdan mı bahsediyorum?" Adam kapının önündeki zinciri açıp geri çekildi. Anexi adamın omzunu okşayarak içeri girdi.

Müzik bedenini aniden sardı. Ritmi yürüyüşünü değiştirdi. Dans eden kalabalık hemen kabullendi onu, sanatsal adımlarını yadırgamadılar. Kolları kainatı kucaklarcasına yukarı süzüldü. Her uzun notada döndü, kısa basışlarda kıvrımlarına yol verdi. Gözleri kendinden geçmişçesine kapandı. Enerjisi yüksek kalabalık aynı anda hareketleniyordu. Ten tene değiyor, ruh ruha geçiyordu. Bedeninin derinliklerinde hissetmeye başladığı arzu her dokunuşta dişiyle tırnağıyla yukarı tırmanıyor,içini kanatıyordu. Anaxilasis yanıyordu. Gecenin alnında güneşmişçesine parlıyordu. Ter damlaları ışıkları kırıyor, ışıltıyı maddeleştiriyordu. Sistemin merihiydi şimdi. Kızıl saçları teoriyi doğruluyordu.

"Anaxilasis?" Sese inanamayarak gözlerini açtı. Zaman dondu. "Janni.." Janni. Anaxi'nin özgüvenini yerlere saçtığı tek varlık. Bedeninin kilitlendiği, zekasının sıfırlandığı romanın kahramanı. Klasik aile dostunun oğluna aşık olma hikayesi. Küçüklüğünde başını okşamasından hoşlanırdı, ilk ergenlik günlerinde sarılmasından. Şimdiki zamanının en yüce arzusu dudaklarında erimekti. Masumaneydi. Henüz içinde kaybolmak istemiyordu. Bir gün isterdi tabi. Lakin kural adım adımdı. Kuzey denizlerinden damlatılmış gözlere baktı. Tenin beyazlığı, keskin yüz hatları. Şekilli dudaklar en ciddi kelimeleri bile davete dönüştürüyordu. İşaretlenmeden önce onu son görüşü hatırına düştü. Karşı evdeki hareketlilik dikkat çekiciydi. Valizler arabaya adeta tıkılmıştı. Janni arabaya hızla binmiş, hemen uzaklaşmışlardı. "İşaretlenmiş." demişti babası. Anaxi günlerce pencereden dışarı bakmamıştı. Birdaha hiç aşık olmadı.

"İşaretlenmişsin." Başını sallayabildi sadece. Algısı zayıflamıştı. "Sen, senin işaretin..." Güldü. Dünya döndü. Hayır, hayır düşmeyecekti. "Dikkat çekmek istemiyorum. Ama seni pek asi gördüm." "Çok sıra vardı." Kahkaha içine aktı, hiç dokunulmaması gereken yerlerini okşadı. "İnsanları etkilemek için işaretine ihtiyacın olduğunu hiç sanmıyorum An." An? Kısaltmalar... Ne ifade etmeye çabalanıyordu? Güzelsin mi? Etkileyici? Özgüveninin önündeki bariyerler aralandı. "İşleri hızlandırıyor, bilirsin." Etkileyici gülümsemelerinden birini buldu yüzünde. Janni'nin gözleri açıldı. "Yine de işaretini saklamalısın. Güvende değilsin." Janni etrafına bakınırken Anaxi'nin önüne bir yol açıldı. Uzanıp koluna dokundu. "Haklısın. Gitsem iyi olacak. Taksi beni götürür mü dersin?" Janni şaşkınlaştı. Bedeni gerildi birden. "Ben, ben bırakırım. Gece evine değil mi?" Başıyla onayladı. Janni elini tuttu. Ürperdi. Kalp atışları hızlandı, lanet olsun! Anlayacaktı. Bir vampirin yanında heyecanlan. Yapman gereken ilk şey Anaxi.

Dışarı çıktıklarında Janni'nin spor arabası (Başka ne olabilirdi. Kült aşk hikayesine dönüşüyordu bu gece.) kapının önündeydi. Janni kapısını tutarken yüzüne bile bakmadı. Arabayı sürerken yalnız varlığının tadını çıkardı. Herif vampirdi! Çaylak hilali dolduğu gün içi dışına vuracaktı. O vakit dikilecekti karşısına. Şimdi bir başka oyun vardı. Okulun kapısına vardıklarında hikayenin sonu gelmişti. "Teşekkür ederim Janni." Karşılığı gülümseme oldu. Ah Tanrıça! Salyalarını (!) görmesin diye hemen çıkmaya yeltendi arabadan. "Anaxilasis?" "Evet?" "Seni görmeye gelebilir miyim?" Geleneksel erkek. Rüyalarının hiç yaşayamadığı kısmı. Hayalinde bile mübalağa gördüğü bölüm. Çıkmak? Onlara göre değil. Eski İskandinav terbiyesi. Dönüp Janni'nin dudaklarıyla bir olmasını engelleyen de buydu. Janni'ye bakıp gülümsemekle yetindi. "Neden olmasın?"

80* Tebrikler Gece Evine Hoşgeldiniz

Biraz daha uzun olması daha uygun olurdu ancak karakteri çok beğendim.

» Anaxilasis Välimanen