Huzur ve Aşk.

Misafir

Kişiler : Shawn & Marjolainé
Zaman : Güneş batarken.
Şahıs : III.Tekil Şahıs
Kurgu : Shawn San Clemente Adası'na yeni kitabını yazabilmek ve huzur bulmak için gitmeye karar veriri. Marjolainé'sa popüler hayatından az da olsa uzaklaşmak ve rahat bulmak için . Bu iki vampir uçakta karşılaşırlar ve aralarında aniden elektriklenme olur...

Her şeyden ama her şeyden uzak olmak. Bunu istiyordu ve olacağı içinde gayet mutluydu Shawn. Havaalanına gelince bu sevinç yüzünde bir gülümsemeye çevrilmişti. Limuzininden havalı bir şekilde inip birkaç saniye durdu ve havaalanına şöyle bir baktı. O sırada havanın esintili rüzgarı yüzüne çarpsada buradan birazda olsa uzaklaşacağı için mutluydu. Elinde bel-belinetakmayısevmez- çantası , leptop çantası ve bir adet çok büyük olmayan bavulu vardı. Yardımcılarından biri yardım etmek istese de buna gerek duymamıştı Shawn. Yavaş adımlarla havaalanının kapısına varmıştı. İçeri girdiğinde içerideki insan sayısı gerçekten dikkatini çekmişti. Oysa bugün günlerden Çarşamba olduğu için insanların işlerinde falan olacağını düşünmüştü. Şaşkınlıkla ilerlerken onu tanıyan bazı kişiler marketyin kitap reyonundan Shawn'n kitaplarından birini satın alıp ''Bir imza alabilir miyiz ?'' sorusu sormuşlardı. Hayranlarına hayır diyemediği için hepsinin kitaplarını imzalamaya başladı. O sırada hopörlerden öağrı sesi duyuldu. ''San Clemente Adası için son çağrı !'' demişti çağrıda. Allahtan biletlerini yardımcılarından biri önceden almıştı ki şimdi onunla vakit kaybetmeyecekti. Hayranlarından özür dileyerek San Clemente Adsı'na olan uçağın kapı numarasına bakarak büyük ekrandan o tarafa doğru çevirip , hızlandırdı adımlarını. Kontrol noktasından hızlı bir şekilde geçip kapıya geldiğinde çok geç olmadığını ; fakat yine de geciktiğini kapı başındaki hostesten öğrendi. ''Bir dahaki sefere daha çabuk olmasınız , iyi uçuşlar.'' demişti Shawn'ın verdiği bileti bölünmesi gereken kısımdan bölerek. Shawn gülerek karşılık vererek kapıdan geçti ve uçağa doğru ilerledi. Uçağa binerek bir oh çekti. 1.Sınıf bölümüne geçti ve küçük bavulunu , bel çantasını ve leptop çantasını yerleştirdi. Ardından koltuğuna oturarak oh çekti. Yorulmuşta olsa mutluydu...

Spoiler:

Geç kalmak hayatında en nefret ettiği şeylerden biriydi aslında. İnsanların bu kadar ayak bağı olabileceğini bilmesine rağmen neden onlarla çalıştığını anlayamıyordu. Belki de kendisi gibi birileriyle çalışmayı deneyebilirdi ama bu sefer de işsiz kalırdı muhtemelen. İnsanları az da olsa korkutarak çalıştırmayı seviyordu. Patron kendisiydi, ve böyle devam etmeliydi. Diğer vampirlerden farklı olarak türdeşleriyle olmayı pek sevmezdi aslında. Dördüncü sınıfta tamamladığı dönüşümünün ardından uzunca bir süre hiçbir vampir görmemek için uzaklaşmıştı. Genelde Avrupa’da olmayı tercih ediyordu. Bu seferki tercihi San Clemente Adası’ydı. Nedenini bilmediği bir şekilde orada rahatlayacağını umuyordu. Belki de insanlardan uzaklaşmakla huzur bulacaktı. Bir çok düşünce, bir çok kez baş ağrısına neden oluyordu çünkü. Tek istediği şey sessizlikti. Kimseyle konuşmak bile istemiyordu. Gözündeki güneş gözlüklerini hafifçe indirip yardımcısına sinirle baktı. Gerçekten de çok yavaştı. “Senin yüzünden uçağı kaçıracağım! Biraz daha yavaş olursan bu hava alanından canlı çıkamazsın.” Kadının renginin attığını görebiliyordu. Yüzüne alaycı bir gülümseme yerleştirdikten sonra tekrar önüne döndü ve adımlarını hızlandırarak elindeki bavulu ve biletleri görevliye verdi. Adam biletteki adı okuduğunda yüzünü bir korku sarmıştı bir anda. Marjolainé ise sadece gülümsemekle yetinerek biletini tekrar görevliden aldıktan sonra uçağın kapısından içeri girdi.

Mavi ve beyaz. Gökyüzünü anımsatan renkler seçilmişti uçağın içerisinde. Oldukça hoştu. Fakat zaten gökyüzündeyken böyle bir şeyin yapılması mantıksızdı. Tabi Marjolainé’e göre. Kendisi hariç her şey mantıksız ve uyumsuzdu zaten hayatında. Bu düşünceleri zihninden atmaya çalışırken yerine yerleşmişti bile. eline geçen ilk dergiyi eline aldı ve incelemeye başlamıştı. Sürekli aynı şeyler vardı, ve bu canını çok sıkıyordu. Uçak henüz kalkmamıştı. Çevresine bakınmaya başlamıştı. Bir süre insanları boş gözlerle izledi, sonra bakışlarını yanındaki adama çevirdi. Bir şeyler yazıyor gibiydi. Meraklı küçük bir çocuk gibi adama çaktırmamaya çalışarak laptop’un ekranına bakmaya çalıştı. Pek de başarılı olamamıştı aslında. Başını kaldırdığında bir çift tanıdık mavi gözle karşılaşmıştı…

Misafir

Shawn yerini almış, yeterince beklemiş/dinlenmiş ve yeni kitabını yazmaya başlamaya karar vermişti artık. Fakat önce biraz düşünmeliydi. Bu kitabın çok tutulmasını istiyordu çünkü. Aklına gelen ilk fikir, San Clemente Adası’nda yaşayacaklarını yazmak olmuştu aslında. Orada yaşayacakları , niye oraya gittiği , nasıl gittiği vs.. Mantıklı bir fikirdi. Üstelik bu olaylara birazda abartı katarsa gerçekten güzel bir kitap olabilirdi. Bu düşünceyi kesinleştirdiğinde laptop çantasındaki Apple Notebook’unu çıkartıp dizinin üstüne aldı. İlk önce hayranlarından gelen maillere cevap vermeye çalıştı. Ardından kitabını yazmak için Word yazılımını açıp Havaalanına gelişini ve gelişinden biraz öncesini yazmaya başladı. O sırada uçağın neredeyse tamamen dolduğunu uğultulardan anlamıştı. Yanına birinin oturduğunu da fark etmişti; ama kitap yazarken kimseye muhatap olmaz, kimseninde ona bulaşmamasını ister. Bu yüzden kitabını yazmaya devam etti. Kitabını yazmaya devam ederken yanındaki kişinin ona baktığını fark ettiğinde rahatsız olmuştu. Aldırış etmeden ve belki birazdan bakmayı keser düşüncesiyle yazmaya devam etse de kızın bakışları halen aynıydı. Gözlerini ciddi bir şekilde yanındaki kişiye döndürdüğünde iki adet votkalara konan zeytin yeşili tanıdık gözle karşılaştı. İkisi de birbirine şaşkınlıkla baktı bir iki dakika boyunca. Sonra sessizliği bozan Shawn oldu.

‘’Marjolainé? Marjolainé Iriné ?’’

Aşina olduğu bu sesi nerede duysa tanıyabilirdi. Shawn. Uzun zamandır görüşmediği bir arkadaşıydı. Uzun zamandır görüşmediği bir türdeşiydi dese daha doğru olurdu herhalde. Uzun zamandır vampir yüzü görmediği için içine yersiz bir huzur doldurmuştu O’nla karşılaşmak. San Clement’e hangi amaçla gidiyordu acaba? Deniz mavisi gözlere bakarken ani bir kahkaha attı. Sessizdi ama Shawn’ın duyabileceğinden emindi. “Ah, Shawn! Çok uzun zaman oldu.” Yüzüne yumuşak bir gülümseme yerleştirirken adamdan uzaklaştı biraz. Her zamanki yavşak görüntüsünden uzaklaşmak istiyordu. Bugün ciddi kadını oynayacaktı belki de. Gerçi artık rol yapmak istemiyordu, yorulmuştu işinden yeterince. İçten olmayı unutmuştu aslında, bu yüzden sürekli bir rol halindeydi. Elinde olan bir şey değildi de denilebilirdi. Elindeki dergiyi ön koltuğun üstünde duran yere sıkıştırdı ve sol bacağını sağ bacağının üstüne attıktan sonra tekrar Shawn’a döndü. Birini bu kadar özleyeceği aklına gelmezdi. İnsanların “baby face” dedikleri olay tam olarak Shawn gibilere deniyordu. Sevimli yüz hatları, keskin mavi gözleriyle tam bir ilah gibiydi. Bir süre sadece gözlerine baktı adamın. Sessizliği bu sefer kendisi bozacaktı. “San Clement’e gidiş sebebini sorabilir miyim? Sen de mi benim gibi işten bıktın?” Aslında yazarların işlerinden pek bıkacaklarını düşünmüyordu. Yazmak her zaman eğlenceliydi çünkü. Fakat M bunu beceremiyordu, birkaç denemesinde anlamıştı bunu. Hatırladıkça yüzüne yayılan gülümsemeyle ne kadar salak göründüğünü düşündü. Kendisine tekrar çeki düzen verip Shawn’a baktı.

Misafir

“Ah, Shawn! Çok uzun zaman oldu.” Karşısındaki tatlı yüzü görünce ne kadar özlediğini hatırlamıştı Marj'ı. Gerçekten görüşmeyeli çok zaman olmuştu. İkiside birbirlerini çok özlemişlerdi. Bundan emin oldukları da kesindi. En son birbirlerini Gece Evi'nde görmüşlerdi. Değişimlerini tamamlamadan önce... Shawn değişimini Marj'dan birkaç ay önce tamamlamıştı aslında. Shawn'ın ilk işi vampirlerin olduğu ortamlardan uzaklaşıp normal ve sıradan insanlar gibi olmak istemişti. Bu yüzden dinlenip yeni hayatına merhaba demek için tatil yapmaya karar vermiş ve San Clemente Adası'na gitmişti. Orada gerçekten huzuru bulmuştu. Bu yüzdende aslında tatiller için San Clemente Adası ilk tercihi olmuştu Shawn'ın. Yazarlık yeteneğiyle beraber iş yoğunluğu başlayınca ama ordan oraya kıpırdayamaz olmuş ve 2 yıldır hiç San Clemente Adası'na gidememişti. Hep bir aksaklık hep bir aksaklık çıkmıştı... Ve şimdi gidiyordu. Bunu gerçekleştirmenin mutluğuyla da doluydu. Birbirlerine bakarken Marj bacak bacak üstüne atmıştı biraz uzaklaşarak. Bunu neden yaptığını biliyordu aslında Shawn. Gece Evi'nde az da olsa sürtüktü Marj. Çok abartılcak bir şey olmasa da Shawn gülerek karşılık vermişti Marj'a. “San Clement’e gidiş sebebini sorabilir miyim? Sen de mi benim gibi işten bıktın?"
Aslında hiç bıkmazdı Shawn işinden. İşi hobisiydi. Ama oyunculuk işi gerçekten sıkmıştı. Çekim mekim.. ''Oyunculuktan kasdediyorsun. Evet gerçekten bıktım...'' demiştim gülerek. Bu uçuş iyi bir özlem giderme aracı olacaktı... "Eee Hayatın Nasıl Gidiyor ?''

“Hayat ne hatırlıyor musun diye sorsana. İşten başka hiçbir şeyim kalmadı bile diyebilirim. Herkesten, her şeyden uzaklaştım resmen. Kendimi tamamen soyutlamışım bizim gibilerden. İnsanlar beni o kadar bıktırıyor ki… Hepsini boğazını parçalamak istiyorum bazen. Sonra adım katile çıkacak diye korkuyorum. O zaman her şeyim biter.” Çok konuştuğunu hissetmeye başlamıştı yavaştan. Arada çenesini durduramıyordu gerçekten de. Bunu fark ederek sustu. Geriye doğru yaslandı ve dışarıya bakmaya başladı. Güneş her ne kadar gözlerini rahatsız etse de bulutların kendi içlerindeki ahengi büyülüyordu her zaman M’i. Bir anda dışarıya dönmüş olması Shawn’ı şaşırtmış olmalıydı, ama şaşırmamalıydı. Biliyordu çünkü M’in ne kadar dengesiz olabileceğini. Maviyle özlemini bir süre giderdikten sonra kadın yeniden döndü eski arkadaşına. Bir kez daha özlemle bakıyordu O’na. “Biraz da sen anlat bakalım? Hiç değişmiyoruz ama bedenen. Ruhunun derinliklerinde de dönüyor mu bir şeyler? Eskisi gibi?”